Strona autorska Marka Głogoczowskiego

„Przeklęty przez boga biznesu”  lamarckizm jako antidotum na martwicę rozumu homo Faber

(Jest to rozszerzenie tez zawartych w referacie „Wpływ paradygmatu neo-darwinowskiego na upowszechnianie się osobowości komercyjno-konsumpcyjnej”[1], wygłoszonego na konferencji „Hledanie lidskej identity” na Uniwersytecie Mateja Beli w Bańskiej Bystrzycy, Sk)

dr Marek Głogoczowski

O tym, że w BIOLOGII jest jedyny ratunek, jaki on widzi przed totalną dewastacją Ziemi przez zaciekłość industrialną zarówno Zachodu jak i Wschodu (wtedy jeszcze istniał ZSRR i blok socjalistyczny) mówił nam, na wykładach z literatury słowiańskiej, w których uczestniczyłem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley w 1970 roku, Czesław Miłosz. Ta industrialna „nadczynność” homo faber  przerażała także austriackiego laureata Nagrody Nobla, etologa Konrada Lorenza, który publikował w tym okresie poczytne książki o tym, że agresywne, pracowite  samo-udomowienie się człowieka musi prowadzić do coraz bardziej patologicznych zachowań się „najbardziej rozwiniętych” społeczeństw. Lorenzowi wygląd „gnijących od wewnątrz” miasta amerykańskich przypominał spustoszenie podobne do tego, jakie czyni tkanka rakowa, zżerająca nie potrafiący się bronić przed nowotworem organizm. Także i ja w 1980 roku, w numerze 7-8 paryskiej „Kultury”, opublikowałem streszczający postępy ówczesnych nauk biologicznych  artykuł pod tytułem „Ciuciubabka naukowa” [2], który zakończyłem w następującą uwagą:

„Nie trzeba być biologiem aby zauważyć, że aktywnie się dopasowująca  do swej protezy technologicznej ludzkość rozwinie się mniej więcej tak, jak noga wsadzona do gipsu. Jeśli rozwój biologii potoczy się dalej w kierunku jaki mu wyznaczyli „ludzie interesu”, to rzeczywiście będziemy mieli wkrótce naukowy wynik przewidziany już przez Lamarcka:  zagładę zupełnie ślepej ludzkości.”

(Przypomnienie. Francuski przyrodnik Jean Baptiste de Lamarck w traktacie „Philosphie zoologique” opublikowanym już 1809 roku, sformułował WITALISTYCZNĄ TEORIĘ EWOLUCJI opartą na istnieniu PRAWA BIOLOGII. Prawo to stwierdza, że istoty ożywione posiadają wewnętrzną tendencję do swego doskonalenia się, co jest szczególnie dobrze widoczne we wzroście siły oraz precyzji działania tych organów zwierząt, które są często używane (a zatem i zużywane). To znane wszystkim sportowcom zjawisko NADREGENERACJI powoduje, że na przykład ludzie, którzy z jakichś przyczyn zaczęli żyć na dużej wysokości i z tego powodu musieli częściej i głębiej oddychać by zrekompensować niedobór w powietrzu tlenu, z czasem zwiększają pojemność swych płuc. I ta ich „cecha nabyta” – nabyta dzięki ENDOGENNEJ INTELIGENCJI ludzkich organizmów, spontanicznie reagujących, poprzez nadkompensację, na odczute przez nie zaburzenia homeostazy – dziedziczy się, ułatwiając przeżycie następnym pokoleniom: jak to dokładnie pomierzono, dzieci rodziców żyjących na Altiplano w Peru rodzą się ze statystycznie większą pojemnością płuc niż dzieci osób żyjących w Peru na wybrzeżu Pacyfiku. Według lamarckistów to ODWIECZNE ZJAWISKO INTELIGENCJI ISTOT OŻYWIONYCH jest źródłem nie tylko powstawania odrębnych ras zwierząt oraz roślin, ale i całych gałęzi drzewa filogenetycznego.)

W „Ciuciubabce naukowej” z 1980 roku przypomniałem inną manifestację tego Podstawowego Prawa Biologii, znaną w szczególności oftalmologom:

„Specjalistom zarówno od psychologii jak i neurologii dobrze jest znany fakt: jeżeli człowieka czy zwierzę wytrenuje się, zwłaszcza we wczesnej młodości, w niewidzeniu czegoś, to po pewnym czasie traci on zdolność do widzenia w zasłoniętym kierunku. Dzięki temu nie ma żadnej szansy aby specjaliści od nie-widzenia sami zauważyli, że są ślepi. W dodatku dzięki „cenzurze naukowej” nie istnieje prawie możliwość jakiejś mogącej „otworzyć oczy” krytyki naukowej: słyszałem jak P.P. Grassé oficjalnie stwierdził, że w Stanach Zjednoczonych lamarckiści nie mają żadnej możliwości publikacji w czasopismach naukowych.”

Tę opinię profesora Grassé,  najsławniejszego XX-wiecznego francuskiego zoologa i paleontologa, potwierdził w 30 lat później, w lipcu  2007 roku, na naukowym seminarium w Rychłocicach koło Częstochowy, dr Robert Piotrowski, specjalista od „problematyki sporu ewolucjonizm–kreacjonizm” z Uniwersytetu Zielonogórskiego. Cytuję za mym sprawozdaniem[3] z tego interdyscyplinarnego sympozjum:

„Jak podkreślił prelegent Robert (Piotrowski), koncepcje lamarckowskie w obecnej, dominującej na świecie nauce amerykańskiej nie są w ogóle rozważane, zaś trwający przez kilkadziesiąt lat epizod z łysenkowskim „darwinizmem twórczym”, to była robota agentów KGB. Na przykład w Polsce, w latach 1950, taki zakamuflowany, jeszcze w czasach przedwojennych w szeregach KPP, agent NKWD gnębił tych biologów, którzy w sposób „burżuazyjny” utrzymywali, że organizmy ewoluują nie dzięki ich własnym wysiłkom, mającym na celu ‘asymilację’ ich otoczenia, ale ewoluują li tylko dzięki ich selekcji, przez bezwzględne, wobec wszelkich „nonkonformistycznych” form życia, środowisko.

Dzięki tej ostatniej informacji przekazanej przez Roberta (Piotrowskiego), „Marek”(Głogoczowski) nareszcie zrozumiał, dlaczego lamarckiści zachowali się – i to na kierowniczych stanowiskach instytutów naukowych – we Francji (P.P. Grassé, u którego autor był przez pewien czas na stażu), oraz w Szwajcarii (J. Piaget), aż do lat 80-tych ubiegłego stulecia: po prostu te dwa zachodnio-europejskie kraje były stosunkowo niezależne od agentury CIA, dyktującej jaki kierunek ma mieć nauka w Imperium Americanum! Ponieważ autor poznał osobiście, w swej dość bogatej naukowej karierze, osoby (Philippe Anker i Maurice Stroun[4]), które próbowano wyrzucać z pracy na Uniwersytecie w Genewie za doświadczalne potwierdzenie istnienia łysenkowskich hybryd (a także za udowodnienie pozajądrowego krążenia w organizmie kwasów nukleinowych), więc na całą tą dętą neodarwinowską teorię „powstawania informacji z niczego”, zwykł patrzyć jak na rodzaj „naukowej głupawki”.

Terminem „naukowa głupawka” zwykli lamarckiści określać dowód, jaki przedstawił pod konie wieku XIX August Weissman, entuzjasta ANTY-WITALISTYCZNEGO poglądu, że ISTOTY ŻYWE NIE PRZEJAWIAJĄ INTELIGENCJI, pozwalającej im rekompensować – i to z nadmiarem – szkody wyrządzane im przez ich otoczenie: żadne wysiłki dokonywane przez istoty żyjące, nie są w stanie zmienić składu „germenu” przekazywanego przez te istoty kolejnym pokoleniom. Według jego koncepcji – z czasem określonej mianem NEODARWINIZMU – każda roślina, każde zwierzę i każdy mikroorganizm składa się z dwóch oddzielnych części „somy” (dosłownie ‘ciała’) i „germenu” (nasienia) będącego jakby odpowiednikiem chrześcijańskiej „duszy nieśmiertelnej”, nie naruszalnej przez żadne zmiany budowy ciała. By udowodnić tę swą, wzorowana na Biblii „modernistyczną” teorię, Weissman pracowicie ucinał ogonki w sumie prawie tysiącu myszkom obojga płci, aż przez 5 tych myszek pokoleń, by udokumentować doświadczalnie, że te „cechy nabyte”  przez okaleczone myszki się nie dziedziczą: ogonki myszkom w kolejnych pokoleniach z uporem się odradzały (tj. regenerowały).

Według dominujących dziś w „poważnej nauce” neodarwinistów, te amputowane mysie ogonki są niezbitym świadectwem nie dziedziczenia cech powstałych („nabytych”) przez reakcję zwierząt na zmianę ich środowiska (patrz mój, ocenzurowany we francuskich czasopismach popularnonaukowych, artykuł „Niezwykła historia cech nabytych” [5] z 1979 roku). Natomiast według zmarginalizowanych dziś lamarckistów doświadczenie Weissmana to była czysta głupota: wystarczyło bowiem profesorowi z Uniwersytetu we Freiburgu przypomnieć, że Żydzi już od kilku tysięcy lat obcinają napletek penisa u swych potomków, bez żadnego tego barbarzyńskiego zwyczaju dziedzicznego efektu – a w dodatku u naszych pospolitych jaszczurek urwane ogonki, a nawet i łapki,  odrastają już w tym samym pokoleniu!

Historycy nauki zauważyli, że zakładający istnienie INTELIGENCJI w ustrojach ożywionych lamarckizm odpowiada sposobowi myślenia ludzi wychowanych w katolickich (i prawosławnych) tradycjach kulturowych, (neo)darwinizm zaś to produkt protestanckiej kultury umysłowej. Podstawowe idee, od stuleci „oświecające” te wielkie odłamy chrześcijaństwa bowiem miały – a zwłaszcza w USA nadal mają –  bardzo wyraźny wpływ na tak zwany „mindset”, czyli ukształtowanie neuronalnych połączeń w korze mózgowej osobników wychowanych w „klapkach na oczy” charakteryzujących te religijne sub-kultury.

Mianowicie protestanci, zgodnie z zaleceniami świętego Pawła przypomnianymi im przez Martina Lutra, od 5 już wieków starają się odizolować od osiągnięć kultury helleńskiej, a w szczególności od Arystotelesa, który postulował, że zasadniczą cechą wyróżniająca człowieka wśród innych, obdarzonych zmysłami oraz organami ruchu zwierząt, jest Rozum, do doskonalenia którego to organu każdy normalny (tzn. inteligentny) ludzki osobnik dąży. Natomiast według reformatora Martina Lutra, całe życie chrześcijanina winno być skoncentrowane na realizacji zawartego w Biblii ‘planu bożego’ streszczającego się w frazie „Zniszczę mądrość mądrych, a rozum *(tzn. inteligencję, wiedzę, znajomość) rozumnych odrzucę”. (1 Kor 1, 19; Iz 29, 14; Ab 1, 8). By realizować ten „pobożny program”  prawdziwy chrześcijanin winien kierować się światłem kilku zasad, po łacinie nazwanych „solas”[6], nakazujących czytelnictwo li tylko hebrajskiej Biblii (sola scriptura) oraz akceptację przeciw-rozumowego dogmatu, że zbawienie osiąga się li tylko poprzez wiarę (sola fide), gdyż „uczynki człowieka nie stanowią podstawy dla jego usprawiedliwienia”. Z samej bowiem tylko wiary automatycznie wynikają ludzkie dobre uczynki, jak na przykład morzenie głodem nierobów, zwłaszcza tych spod znaku Jezusa z Nazaretu, sławiącego „ptaki niebieskie, które nie sieją i nie orzą a żyją”. (Takie morzenie głodem zgłodniałych, przypominające zachowanie się starotestamentowego Jakuba w stosunku do swego brata Ezawa, jest zgodne z zaleceniem św. Pawła zawartym w 2 Liście do Tesaloniczan, 3, 10: „Kto nie chce pracować niech też nie je”.)

Zwalczając protestantów, którzy nabrali zwyczaju zamykać oczy na wątpliwości etyczne związane z ich pobożnym „wykonywaniem pracy”, teolodzy katoliccy nie zaprzestają argumentacji, że „wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie”. Jest to argument zaczerpnięty z niepozornego „Listu św. Jakuba” (2, 17) uważanego za pismo wtórnokanoniczne, a więc pod względem teologicznym uważanego za pismo drugorzędne, jako że odwołujące się do grzesznego ludzkiego Rozumu. W świetle tej uwagi szefa komuny żydo-chrześcijańskiej w Jerozolimie, z pompatycznych „Listów”, jakie samozwańczy apostoł Paweł rozsyłał do komun chrześcijańskich w innych miastach antycznego Rzymu, promieniuje po prostu MARTWICA WIARY w całkowity rozdział między ludzkim zachowaniem się i oceną tego zachowania się przez Istotę Wyższą. Ta MÓZGOBÓJCZA TRUCIZNA wszczepiona w Szawła/Pawła „Listy apostolskie”, zaczęła działać na szerszą skalę dopiero w momencie, gdy dzięki wynalazkowi Gutenberga, oraz dzięki przetłumaczeniu Biblii na języki narodowe, chciwi „bożej łaski”  bourgeois zaczęli się zachwycać wspaniałością wypchanego zlotem i kosztownościami Nowego Jeruzalem, „bożego miasta (civitas dei)  lśniącego na wzgórzu Syjon”.

Zostawmy na chwilę w spokoju ten marzący o złocie i drogocennych kamieniach „nad-rozum” protestantów i przyjrzyjmy się, jak się zachowują potrafiące zmieniać swe barwy ochronne salamandry, przeniesione w wiwarium z miejsc o czarnym podłożu do pomieszczenia o podłożu żółtym. Takich, wymagających kilku lat obserwacji doświadczeń, dokonał przed I Wojną Światową austriacki zoolog Paul Kammerer i powtórzyła je, bezpośrednio po II Wojnie Światowej, genewska profesor zoologii ewolucyjnej Kitty Ponse.

Poniżej zdjęcia ilustrujące wyniki doświadczeń Paula Kammerera potwierdzających dziedziczenie zmian przystosowawczych u salamander [z książki Artura Koestlera „The Case of the Midwife Toad”, 1972].

Sekularny (neo)darwinizm to „duchowa pochodna” biblijnego kreacjonizmu

Coś podobnego do przystosowawczej zmiany ‘barw ochronnych’ zwykłej salamandry, nastąpiło w momencie sekularyzacji społeczeństw Zachodu, zwłaszcza w tych krajach, w których dominują tak zwani WASP (White Anglo-Saxon Protestants). Mianowicie „barwy zewnętrzne” protestanckich pastorów oraz teologów (do nich należał i Thomas Malthus i Karol Darwin) doznały relatywnie szybkiej transmutacji w „barwy zewnętrzne” kapłanów (neo)darwinizmu, „od wewnątrz” niezmiennie motywowanych tym samym, witalistycznym motorem, jakim jest prymitywna „ludzkich termitów, płazów oraz gadów” chęć w świecie dominacji. (Sławny chrześcijański teolog Orygenes, wykorzystując do tego „Księgę przysłów Salomona” w dziele „Contra Celsum” (rozdz. IV, 87) przypomina chrześcijanom, że w życiu mają brać przykład z inteligencji „mrówek (a zatem i z pracowitych, lękających się słońca termitów) …, z tchórzliwego ludu zajączków, z szarańczy…, oraz z (pełzających na brzuchu) jaszczurek, które zamieszkują w królewskich pałacach”. Ot i zoomorficzne „światła przewodnie” przyświecające pasterskiej działalności Ojców Kościoła.)

Jeszcze w trakcie mego pobytu w Genewie przed z górą 30 laty, rozmawiałem z kilkoma utytułowanymi entuzjastami biologii molekularnej, którzy mi mówili, że oni po prostu WIERZĄ, że długie łańcuchy DNA i RNA są całkowicie izolowane od wpływu na ich strukturę  białek, z których zbudowany jest każdy organizm. I jak się dobrze przypatrzeć, ta „inanimistyczna (nieożywiona, martwa) wiara neodarwinistów” ma taką samą strukturę poznawczą jak MARTWA WIARA protestantów promieniująca z paulińskich „solas”. W obu wierzeniach najbardziej istotnym jest bowiem stwierdzenie, iż „TYLKO DZIĘKI ŁASCE BOŻEJ (u darwinistów ‘tylko dzięki genetycznemu pochodzeniu’), a więc BEZ POTRZEBY UCZYNKÓW (bez potrzeby jakichkolwiek specjalnych wysiłków) CZŁOWIEK (względnie inne zwierzę) JEST PRZEZ BOGA WYBRANY (u darwinistów ‘jest wyselekcjonowany przez Naturę’). Nie jest to jedyny przykład „transmutacji poznawczej” jaka zaszła w krajach rozwiniętych w XIX i XX stuleciu: niecały miesiąc temu otrzymałem od mego anglojęzycznego korespondenta „Frank Scott” pamflet zatytułowany  „Ekonomiczna religia kapitału finansowego”[7]. Jego autor zauważa, że obecny WOLNORYNKOWY SYSTEM WŁADZY ma charakter religijny wzorowany na chrześcijaństwie, z jego Dziewiczymi Narodzinami, z jego Narodem Wybranym, z jego Ciała Zmartwychwstaniem, oraz z jego „bogiem” Wolnego Rynku (czyli Bogiem biznesu).

Frank Scott się zapytuje w tym kontekście „Która z tych rzeczy nie ma potwierdzenia w dowodach materialnych, ale egzystuje dzięki praktyce żarliwej, wymuszonej lub po prostu bezkrytycznej wiary? A zatem która z nich może być przedmiotem załamania się w każdym momencie, gdy ta wiara zostanie wstrząśnięta do swych podstaw przez doświadczenie rzeczywistości? Otóż wszystkie one (zostały zmyślone).”

Akurat w okresie gdy dostałem ten krótki e-list, zacząłem przygotowywać niniejsze kompendium i przeszukując me wcześniejsze prace na temat źródeł darwinizmu trafiłem na porównanie „solas” (neo)darwinizmu do „solas” paulinizmu, które to porównanie zrobiłem dokładnie rok temu w języku angielskim. A oto  „5 solas” religii naukowego darwinizmu:

1. 1.      Sola scriptura (neo)darwiniana acceptabile est – Tylko pisma (neo)darwinowskie są akceptowalne w naukowych czasopismach [(neo)Darwinian writings alone are acceptable in scientific journals]
2. 2.      Solo multiplicatio esentiae vitae est – Tylko rozmnażanie się jest istotą życia [multiplication alone is the essence of life]
3. 3.      Soli genes determinant caractere animalis, actiones animalis non essentialis sunt – Tylko geny określają charakter zwierząt, aktywność tych zwierząt nie ma (ewolucyjnego) znaczenia [genes alone determine the character of an individual, etc.]
4. 4.      Solus incidentes  creatio species novus – Tylko przez przypadek powstają nowe gatunki [only by accidents new species appear]
5. 5.      Sola selectia naturalis est motor evolutione  – Tylko dobór naturalny jest motorem ewolucji [natural selection alone is the motor of evolution]

No i oczywiście, wszystkie te „solas”, zarówno sekularnego darwinizmu, jak i religijnego paulinizmu, jak i wyszczególnione przez Franka Scotta Principia Wiary Finansowego Kapitału, są CZYSTYMI ZMYŚLENIAMI, nie mającymi żadnego pokrycia w faktach doświadczalnych. Ponieważ jednak te ZMYŚLENIA przysparzają i Sławy i Prestiżu i oczywiście Pieniędzy ich twórcom oraz propagatorom (zazwyczaj utożsamiającymi się, tak jak Paweł z Tarsu, z Narodem Wybranym – patrz List do Rzymian 11, 1-36), więc te ZMYŚLENIA są w stanie dominować w ludzkich społecznościach przez wieki całe. Oczywiście pod warunkiem, że zainteresowani w kolekcjonowaniu powyżej wymienionych „wartości”, entuzjaści tych zmyśleń (w Polsce na przykład dr Robert Piotrowski z UZG) żarliwie będą wypełniać zalecenie ich Stwórcy „Ja zniszczę mądrość mądrych, a rozum *(tzn. inteligencję, wiedzę, znajomość) rozumnych odrzucę.”

By nie być w tym spostrzeżeniu gołosłownym, pozwolę sobie przypomnieć, że już ponad 30 lat temu, w „Open Letter to Biologists” opublikowanym w oxfordzkim kwartalniku „Funadmenta Scientiae”[8], argumentowałem na gruncie dynamiki procesu biosyntezy białek, że „nabywanie”, przez systematyczny trening, odruchów warunkowych, MUSI wywoływać odpowiednie przegrupowanie genów usprawniające bio-syntezę regeneracyjną. Przegrupowanie polegające na zbliżeniu się, lub nawet połączeniu się, genów kodujących te ćwiczone odruchy (patrz schemat tego INTELIGENTNEGO procesu w moim „Open Letter”). A to oznacza, że neodarwinowska zasada „Soli genes determinant caractere animalis” to prawda bardzo ograniczona, w dłuższym okresie czasu jest dokładnie na odwrót, to ZACHOWANIE SIĘ grupy zwierząt, wymieniającej między sobą materiał genetyczny, determinuje kompozycję genów tejże grupy przedstawicieli. Dokładnie tak jak to sugerował już w roku 1962 chemik oraz biolog Paul Wintrebert w książce „Le vivant, créateur de son évolution” (Istoty żywe twórcami swej ewolucji) i potwierdził Jean Piaget w swej ostatniej przed śmiercią książce „Le comportement, moteur d’évolution” – Zachowanie to motor ewolucji[9] z 1979 roku.)

Przy okazji pisania spóźnionej pracy doktorskiej na temat filozofii Noama Chomsky’ego, odkryłem że ten światowej sławy lingwista, pozostając w sporze z Jeanem Piagetem, po prostu… zanegował istnienie zjawiska odruchów warunkowych, zjawiska szczególnie dobrze udokumentowanego w trakcie nauki jakiegoś języka, wymagającej całych miesięcy ćwiczeń. Według Chomsky’ego „podstawowe aspekty naszego życia umysłowego i społecznego, wśród nich także i język (którym się posługujemy) …nie są nabywane przez procesy uczenia się, a tym bardziej przez trening (sic!).” Jeszcze dalej posunął się mentor Chomsky’ego w zakresie molekularnej neurobiologii, Jean-Pierre Changeux, który w 1981 roku pozbawił mnie stypendium w prowadzonym przez niego Instytucie Jacquesa Monoda w Paryżu. Według koncepcji Changeux, opublikowanej przezeń w książce „L’homme neuronal” w 1983 roku, widziane od strony molekularnej „uczenie się” nie polega na rozroście, stymulowanych wysiłkiem myślenia, połączeń neuronalnych w korze mózgowej, ale dokładnie na odwrót, na wymieraniu (atrofii) bogato rosnących w głowach dzieci niedojrzałych aksonów oraz dendrytów. Końcówek neuronalnych przygotowanych do formowania, w ludzkim wieku dojrzałym, połączeń interneuronalnych kodujących dojrzałe skojarzenia: „apprendre c’est eliminer” („uczyć się to znaczy eliminować skojarzenia”). Według Changeux „człowiek wyuczony” to jest taki osobnik, który dzięki nie-myśleniu na zabronione tematy, utracił zdolność do czynienia szerszych skojarzeń – chociażby tych lamarckowskich – do których byli zdolni jego przodkowie.

„Oportunistyczny”, wywołany wzajemną izolacją ludzkich jednostek, Rak Poznawczy

Już 35 lat temu angielski socjolog i himalaista Michael Thompson[10], dowiedziawszy się z brytyjskiej telewizji, że „przypadek jest źródłem wszelkiej nowości w biosferze” (była to teza kolegi po fachu J.-P. Changeux, laureata Nagrody Nobla Jacquesa Monoda) sarkastycznie zauważył: „w naukach o życiu jesteśmy świadkami systematycznego ukierunkowania badań tak, aby nie dopuścić, by ludzie kiedykolwiek zobaczyli, jak rzeczy naprawdę wyglądają – ‘la trahison des clercs”.

Dlaczego dzisiejsi „uczeni którzy zdradzili” są obficie wynagradzani – i to najwyższymi odznaczeniami państwowymi – za popisywanie się przed publicznością rozgłaszaniem takich bzdur jak „uczenie się poprzez eliminację połączeń w korze mózgowej”? Jak na to wskazywałem w „Wykładzie na temat rozwoju potrzeb”[11], napisanym jeszcze w Genewie w 1981 roku dla paryskiej „Kultury”, ale opublikowanym dopiero w PRL w 1983 roku w „Twórczości”, wszelkie te, zarówno mechaniczno-elektroniczne jak i chemiczne „dobra materialne” którymi nas zarzuca przemysł, poprzez zmniejszenie obciążenia wysiłkiem organów wspomaganych przez te protezy, z biologicznej konieczności przyczyniają się do atrofii narządów zezwalających nam na względnie samodzielne życie. I o tym, na dalszą metę bardzo nieprzyjemnym fakcie, oczywiście nie chcą powiadamiać konsumentów  producenci oraz dilerzy urządzeń oraz chemikaliów do „lepszego – to znaczy psychomotorycznie uproszczonego – życia”.

Przecież to wskutek zbyt łatwego bytowania, nie zmuszającego ludzi do jakichkolwiek poważniejszych wysiłków, mamy obecnie prawdziwą plagę, w większości przekazywanych dziedzicznie chorób cywilizacyjnych, z których najbardziej widocznymi są otyłość oraz krótkowzroczność dotykająca już blisko połowę mieszkańców USA. Do tego wykazu trzeba dorzucić najnowszą epidemię lawinowo narastających obecnie przypadków autyzmu[12], który w znacznej mierze jest chorobą dzieci z bogatych amerykańskich, głównie żydo-anglosaskich suburbii, w których bezpośrednie kontakty międzyludzkie są wyjątkowo chłodne i ograniczone. A coraz liczniejsi autyści, wskutek zakodowanego w ich genach zaniku empatii w stosunku do istot żywych, mogą nam w przyszłości zgotować niespodzianki dużo większe niż bomba atomowa, w znacznej mierze zbudowana i zrzucona na Japonię dzięki „pokojowym wysiłkom” takich znanych autystów jak Albert Einstein oraz Harry Truman. (Patrz internetowy tekst „Autyzm to anglosaska choroba”.)

Jakie prognozy na przyszłość możemy postawić, wykorzystując do tego nieznaną zarówno biblijnym prorokom jak i współczesnym, darwinowskim genetykom ZASADĘ INTELIGENCJI, przez Lamarcka dwieście lat temu nazwaną PRAWEM BIOLOGII, które rządzi całym ożywionym światem?

Pozwolę sobie zacytować kilka akapitów kończących mą książkę „Atrapy oraz paradoksy nowoczesnej biologii”[13], książkę napisaną w 1983/4 roku na zamówienie „Naszej Księgarni”, lecz opublikowaną dopiero w 1993 roku, przy finansowym wsparciu mych genewskich post-protestanckich przyjaciół.

…Jako dalszy rezultat zaciekłej „walki o byt”, jaką toczą między sobą poznawczo niedokształcone osobniki, w społeczeństwie „rozwiniętym” muszą zostać stopniowo zaduszone jakiekolwiek szersze poglądy, które nie przynoszą wymiernych, bezpośrednich korzyści ich głosicielom: kto na przykład, wśród „plastycznie” nastawionych do życia uczonych, będzie się interesował teoriami, na których nie dość, że nie można zarobić, ani nawet zrobić wymaganej przez społeczeństwo kariery, to jeszcze można za ich głoszenie, a tym bardziej doświadczalne potwierdzenie, zostać pozbawionym pracy! (jak to się przytrafiło kilku cytowanym w tej książce autorom.)

Wskutek zaś wzajemnego otumaniania się ludzi za pomocą „nowych filozofii natury”, populacje ludzkie w krajach ekonomicznie najbardziej rozwiniętych zaczęły się upodabniać do populacji „ślepych” komórek nowotworowych. Te „udziecinnione”, neoteniczne populacje – odkrywszy sposób na eksploatacje swego macierzystego organizmu – w sposób biblijny „mnożą się i płodzą i panują nad nim” aż doprowadzą do zbiorowego samobójstwa i siebie i organizmu na którym żerują.

Obecna książka wskazuje na ukrytą wewnątrz układu nerwowego przyczynę, dla której nowoczesny człowiek tak bezwzględnie gwałci Naturę: otóż rozumujący jak klasyczny „pies Pawłowa” gatunek homo sapiens (tzn. w praktyce dzisiaj homo faber – przyp. aut. 2012) zauważył, że wynalazki techniczne zwiększają stopień jego panowania nad otoczeniem – i stąd nabrał niezachwianego przekonania, iż tylko poprzez rozwój techniki zdoła się „utrzymać na powierzchni” zarówno w międzyludzkiej, jak i w miedzynarodowej walce o byt. Z kolei zaś masowe zastosowanie protez technicznych w sposób automatyczny doprowadziło do „wyzwolenia” w człowieku jego najprymitywniejszych instynktów i pożądań, które odpowiedzialne są za obecną, narastającą w sposób lawinowy, destrukcję naszej planety.

Logiczne zatem byłyby działania mające na celu przyhamowanie postępu technicznego, a zwłaszcza ograniczenia produkcji przedmiotów posiadających wyraźnie narkotyczny wpływ na człowieka…

Nie należy przy tym wierzyć, że jakiekolwiek racjonalne próby ratowania naszej planety wyjdą z kręgu ludzi odurzających się rozwojem techniki. … duże nadzieje należy natomiast pokładać w kształceniu kadr naukowych o maksymalnie szerokich horyzontach. Tylko dzięki tak „niedemokratycznie” wykształconym elitom można się uchronić przed najrozmaitszymi „wariacjami” umysłowymi, będącymi plagą nowoczesnych społeczeństw.

Patrząc dzisiaj na me zdanie sprzed blisko 30 lat, że „duże nadzieje należy natomiast pokładać w kształceniu kadr naukowych o maksymalnie szerokich horyzontach”, z niejakim rozbawieniem zobowiązany jestem zauważyć, że właśnie do tego za wszelką cenę nie chcą dopuścić BIEDA ELITY EURO-ATLANTYCKIE pragnące zapanować nad światem. Kierując się ZBIOROWĄ INTELIGENCJĄ, charakteryzującą nie tylko kolonie ślepych termitów studiowanych przez P.P. Grassé, ale i „kolonie” pasożytniczej tkanki nowotworu, bardzo systematycznie starają się one realizować swój „plan kolonizacji” w sposób gromadny, tak jak te wychwalana przez Ojców Kościoła „szarańcza, które nie posiadając króla, w porządku wyrusza na kolejne żerowiska” (Prz. 30, 27, Orygenes IV, 87). Kto bowiem potrafi dziś precyzyjnie wskazać na osoby odpowiedzialne – i to nie tylko w Polsce, ale w całej Europie – za modyfikację programów szkolnictwa polegającą na wymuszaniu na młodzieży jak najwcześniejszej specjalizacji, zabezpieczającej przed pojawieniem się elit o bardziej szerokich poglądach? To systematyczne zawężanie horyzontów myśli u młodych ludzi rozpoczyna się obecnie już w pierwszej klasie liceum, w wieku zaledwie 15 lat! Wszystko to po to „aby nie dopuścić, by ludzie kiedykolwiek zobaczyli, jak rzeczy naprawdę wyglądają – no i oczywiście by cała władza nad światem mogła zostać nareszcie skumulowana przez wskazany przez biblijnego Boga Biznesu Naród Wybrany, samo-utożsamiający się z oligarchią krajów anglosaskich[14].

Zakopane, 26.09.2012

Przypisy

DOBROCZYNNE OPRYSKI Z WYSOKIEGO NIEBA

- czyli o chorobach wyobraźni, jakie spływają na nas z „miasta błyszczącego na wzgórzu” (tzn. USA)

(Tytuł wzorowany na tytule artykułu „Dobroczynne promieniowanie”, opublikowanego w miesięczniku „Wiedza i Życie” nr 2/1997 przez mego starszego kolegę z Klubu Wysokogórskiego, zmarłego w 12 listopada 2011, wieloletniego Głównego Radiologa Polski, profesora Zbigniewa Jaworowskiego.)

Z tekstu poniżej:

W Japonii, gdy w pierwszej połowie lat 1990 zrezygnowano z potrójnych szczepień MMR (odra-świnka-różyczka), szczególnie nasyconych zawierającym rtęć thimerosalem, to ilość nowych przypadków autyzmu na 10 tysięcy dzieci prawie się podwoiła. Podobne zjawisko odnotowano także w Danii, gdzie od roku 1992 przestano używać w szczepionkach thiomersalu …. Czy te dane są potwierdzeniem głośnej od paru lat w Polsce opinii „sekty odszczepieńców”, idących za „naukowym głosem” głosem importowanej z USA profesor neurobiologii  Majewskiej, twierdzącej że epidemia autyzmu jest następstwem stosowania zawierających rtęć szczepień? Czy dokładnie na odwrót, mające własności hormetyczne małe dawki rtęci w szczepionkach, pobudzając układ odpornościowy do działania, przyczyniają się przy okazji także do wyhamowania postępów plagi autyzmu w krajach zaawansowanych? Tak jak to utrzymują to światowej sławy polscy specjaliści od hormezy radiacyjnej, profesorowie Hrynkiewicz, Waligórski oraz Dobrzyński?

 „Jak zbyt długo z martwymi maszynami sam na sam przestajesz,

to nawet nie zauważysz, jak do maszyny podobnym się stajesz”

– z artykułu M.G. „Freedom on Freeway” „Kultura”, Paryż, nr 7/8 1971.

Wprowadzenie. Prawie dokładnie 40 lat temu, pod koniec mego, trwającego przez trzy lata pobytu na U.C. Berkeley w charakterze graduate student geofizyki (oraz research assistant przy badaniach oceanograficznych), napisałem blisko 200 stronicowy, naukowy elaborat, zatytułowany „The Not-Too-Divine Comedy”. Była to propozycja pracy doktorskiej w której, wnioskując poprzez indukcję ze szczegółowych obserwacji zachowania się berkeleyskich prominentów Nauk o Życiu, postulowałem że w USA ludzie nie potrafią odróżniać istot żywych od przedmiotów nieożywionych – podobnie jak to ponoć miało miejsce w niektórych bardzo prymitywnych społeczeństwach Antyku. Oczywiście nie udało mi się tej tezy obronić jako pracy doktorskiej. Jednak wstępnie ją recenzujący, mój wykładowca historii nauki, Roger Hahn tę lekko satyryczną pracę bardzo wysoko ocenił i sugerował, abym starał się ją gdzieś wydać, bo „biologia to metafizyka”. Niestety zasięg mej krytyki był bardzo ograniczony i patologia nie dostrzegania różnicy  między istotami ożywionymi a martwymi bynajmniej w ciągu kolejnych dekad nie wygasła. Na odwrót, wraz z rozkwitem przemysłu elektronicznego oraz biotechnologii ta PODSTAWOWA PATOLOGIA WIEDZY zaczęła przybierać coraz bardziej powszechne, ogólnoświatowe rozmiary. Poniższy tekst dostarcza kolejnych potwierdzeń tej mej berkeleyskiej Meta-Ph. D. Thesis.

***

ANTYZOOLOGICZNA zasada funkcjonowania HUI, czyli po polsku „Wektorów (amerykańskiej) Super Inteligencji” (WSI)

Mój ostatni, internetowy tekst „Autyzm to anglosaska choroba mózgu” wzbudził kilka internetowych reakcji, z których te nadesłane mi emailem niestety przepadły, bo laptop „wyciął” mi ostatnio otrzymane e-listy. Ale „komputer” w mej głowie zachował ich treść, a zatem pospiesznie – zanim zwietrzeje mój wewnętrzny „twardy dysk” – pozwolę się do nich ustosunkować. Otóż dr Zbigniew Pańpuch z KUL-u, specjalista od cnoty „virtus” (gr. arete, pol. męstwo) antycznych filozofów Grecji zarzucił mi, że przesadzam, twierdząc, że hipotetyczne opryski osłabiającymi ludność chemikaliami, tak zwane „chemtrails”, z samolotów lecących wysoko nad industrialnymi centrami Północnych Włoch, winny docierać nie tyle nad miasta (zwłaszcza Mediolan) nad którymi te maszyny ponoć zwykły krążyć, ale raczej w górski rejon Dolomitów Brenta, rozpościerający się ok. 130 kilometrów na północny wschód od Mediolanu. Tam bowiem przebywaliśmy w sierpniu przez kilka dni, ponoć „trując się górskim, przesyconym chemtrails powietrzem”.

Jako stary belfer jestem zobowiązany zwrócić uwagę dr Pańpuchowi, że przed podjęciem dyskusji należało by przeczytać podaną przeze mnie referencję z zakresu „elementarnych danych meteorologii”. Te dane bowiem wskazują, że w wyższych warstwach troposfery, czyli na wysokościach 5-10 km, gdzie te mityczne „chemiczne opryski Ziemi” się ponoć przeprowadza, wieją bardzo silne wiatry, których siły w przeszłości doświadczyłem osobiście, w górach na wysokości ponad 7 tysięcy metrów. Ponieważ jednak każdą, wydającą się mi być wątpliwą, informację „w sieci” staram się sprawdzać doświadczalnie, to 30 sierpnia br., opalając się na plaży w Sopocie, starałem sie na niebie obserwować, jak zachowują się te smugi kondensacji pary wodnej po przelatujących samolotach, przez autora portalu „Zatruteniebo” brane za chemtrails. Otóż rzeczonego słonecznego dnia sierpnia, około godziny 13 nad Sopotem przeleciały, w odstępach kilkuminutowych, aż cztery, zapewne wojskowe samoloty, kierując się z południowego wschodu (czyżby wystartowały one ze sławnego z przerzutów Talibów oraz heroiny, wojskowego lotniska Szymany na Mazurach?) w kierunku wybrzeży Danii lub południowej Szwecji.

Dwa z tych samolotów przeleciały na dość znacznej wysokości, ale nie za wysoko, by nie można ich było dostrzec, zostawiając za sobą obfite smugi kondensacyjne, które w istocie po kilkudziesięciu sekundach się rozeszły – za wyjątkiem jednego, dość krótkiego fragmentu, który okazał się być bardzo trwały i po kwadransie rozrósł się do czegoś „co można przyrównać do zjawiska rozciągania waty szklanej” (patrz  opisy zachowania się chemtrails w „Zatruteniebo”). Natomiast dużo wyżej przeleciał inny samolot, którego nawet nie potrafiłem dostrzec i który długotrwałą, powoli rozłażącą się „jak wata szklana” smugę, zostawił na niebie aż do końca mych, blisko półgodzinnych nieba obserwacji. W tym okresie także przeleciał, po dokładnie tym samym azymucie, na dość niskim pułapie jeszcze jeden samolot, który w ogóle nie pozostawiał na niebie śladu i na którego obecność zwróciłem uwagę dopiero słysząc jego ryk nad głową. Jak zauważyłem, obie (ta krótka i ta długa) widoczne przez dłuższy czas na niebie smugi kondensacyjne powoli przesuwały się w kierunku północno-wschodnim, tak iż ewentualny ich „ładunek chemiczny” mógł co najwyżej zatruć wody Bałtyku ze sto kilometrów od Trójmiasta. Ponieważ ze względu na efekt Coriolisa, wiatry nad  Wschodnim Wybrzeżem Stanów Zjednoczonych wieją zazwyczaj z podobnego jak w Polsce zachodniego kierunku, wiec statystycznie trucizny z „chemtrails” rozsnutych nad Nowym Jorkiem też winny lądować nad bezludnymi obszarami wód, tym razem Atlantyku. Cóż to zatem za Nowy Kretynizm z tym straszeniem ludności  „chemicznymi truciznami spadającymi z nieba”?

Co więcej, jeśli jakichś  „trujących oprysków” dokonuje się z wysokości 5-10 kilometrów (patrz „Zatruteniebo”), a nie z 5-10 metrów, jak to się robi w przypadku rolniczych oprysków owadobójczych (patrz zdjęcie powyżej z witryny „piknik lotniczy.pl”), to należy się spodziewać, że zastosowany przez „spiskowców przeciw ludzkości” środek trujący, w miejscach gdzie ludzie zwykli oddychać, będzie rozcieńczony co najmniej milion – jeśli nie ponad miliard – razy. A to wskazuje, że nawet w sytuacji gdyby do takiego masowego trucia „z nieba” używano by silnej trucizny znanej jako arszenik, to takie „opryski” mogły by mieć tylko pozytywny wpływ na zdrowie ludności (niewielkich dawek arszeniku w pokarmach używano w XIX wieku m. in. do wygładzania skóry starzejących się ludzi). „Wszystko bowiem może być lekarstwem i wszystko jest trucizną, w zależności od dozy”, jak to głosi podstawowa zasada farmacji sformułowana już pięć wieków temu przez Paracelsusa.

Zasada ta stosuje się w szczególności do związków aluminium, które według informacji kursujących w internecie, są podstawowym składnikiem tych „oprysków z nieba”. Do systematycznego zatruwania ludności związkami glinu nie potrzeba jednak w ogóle samolotów: wodorotlenek glinu jest, jak to właśnie przeczytałem w „ściąga.pl”, po prostu jest składnikiem pasty do zębów, a tlenek glinu widzi się gołym okiem na powierzchni manierek i menażek aluminiowych, z których zwykłem przez 55 już lat pić oraz jadać na obozach, najpierw harcerskich a potem taternickich i alpinistycznych! (A ponieważ już od ponad pół wieku nie byłem poważniej chory, więc być może jestem chodzącym dowodem jak prawdziwą jest maksyma Paracelsusa, że dosis medicinum/venenum facit)

No i last but not least, w tych centrach nowoczesnego świata, w których zaangażowani społecznie ludzie najbardziej się przejmują rzeczonymi „zatruciami nieba”, mieszkają z konieczności i sami organizatorzy tego super-spiskowego przedsięwzięcia. Którego realizacja oznaczałaby, że ci „spiskowcy” po prostu lubią sobie po prostu nafajdać na własne głowy. A już tylko ta ostatnia, banalna uwaga oznacza, że sam pomysł z chemtrails jest rozsiewaną przez jakieś ukryte siły, SPOŁECZNĄ CHOROBĄ O CHARAKTERZE PARANOII. I to chorobą która jest roznoszona po całym świecie  z „czystego źródła wiedzy” wyraźnie bijącego w USA, jak to potwierdzają, m.in., lubujące się w teoriach spiskowych  Alex Jones TV shows, ku memu zdumieniu w ogóle nie kwestionujące Góry Bzdur na temat tych „oprysków z nieba”. Społecznie zaangażowane osoby dotknięte tą chorobą – będącą formą lekko autystycznego syndromu ASD – warto określić angielskim terminem HUI (Human Useful Idiots), co na język polskiej nowomowy najlepiej przetłumaczyć jako Wektory (anglo-amerykańskiej) Super Inteligencji (WSI).

KARTEZJAŃSKO-DARWINOWSKI korzeń ‘antyzoologicznej wiary’ strachajłów WSI (HUI)

Podobnie jak jest to w przypadku opisywanych przez Jaworowskiego, paranoidalnych lęków przed niewidzialnym ‘dobroczynnym promieniowaniem’, tak i lęki przed „chemtrails” oparte są na identycznym bieda-rozumowaniu, które zaczęło dominować w industrialnej Anglii już w połowie XIX wieku. Wtedy to właśnie Karol Darwin ogłosił swą bombastyczną teorię Powstawania Gatunków na Drodze Naturalnej Selekcji (Origin of Species by Means of Natural Selection). Teoria ta, w przeciwieństwie do „Filozofii zoologicznej” J. B. Lamarcka, bardzo dobrze się sprzedała w kręgach ambitnej ekonomicznie burżuazji. A sprzedała się dobrze z tego prostego powodu, że ludzie „wykształceni” w społeczeństwach burżuazyjnych są z natury wrodzy jakiejkolwiek krytyce swego własnego, egoistycznego się w świecie zachowania.  Żyjąc dla idei gromadzenia ułatwiających im przeżycie przedmiotów, chętnie stają się wyznawcami wiary, że ludzkie organizmy nie posiadają żadnych, naturalnych reakcji obronnych przed zarówno zewnętrznymi jak i wewnętrznymi perturbacjami ich metabolizmu. (O tej ‘chorobie wyobraźni’, szczególnie silnie się manifestującej w krajach anglosaskich, wielokrotnie mówił oraz pisał mój mentor w zakresie teorii ewolucji, paleontolog i zoolog Pierre-Paul Grassé z Paryża.)

W jaki sposób ta „korupcja duszy rozumnej” – jak by to powiedzieli starożytni filozofowie – się manifestuje? Dobry przykład takiego „obciętego poznawczo” zachowania się dał w swym e-liście wzmiankowany na wstępie dr Pańpuch z KUL-u: ponieważ rtęć (Hg) ma tendencję do elektrostatycznego przyczepiania się do mielinowych powłok włókien neuronów, więc musi wywoływać zaburzenia w ich funkcjonowaniu. No i co z tego? Wyraźnie zapomniał on o tym, że każda zdrowa, żywa komórka ma praktycznie natychmiastowy odruch odrzucenia ciała obcego (antygenu). Jeśli jednak pewne tkanki nie potrafią same się od „przyklejających się” do nich ciał obcych wyzwolić, to automatycznie zawiadamiają o tym inne, ściągając „pomoc policyjną” w postaci armii neutralizujących to ciało obce limfocytów. A uszkodzony element komórki – zwłaszcza naskórka, do którego docierają osłonięte mieliną włókna neuronów – ulega automatycznej, szybkiej regeneracji, co mam nadzieję, każdy na sobie chyba zauważył. (To chyba z tego powodu w wiekach poprzedzających wynalazek antybiotyków, ludzi chorych na syfilis próbowano leczyć nacierając ich ciało rtęcią: rtęć bowiem wywołuje, w momencie kontaktu z nią, tak silną reakcję odrzutu, że jest ona doskonałym ‘bodźcem hormetycznym’ szokowo pobudzającym układ immunologiczny do reakcji – stąd właśnie i dzisiaj stosuje się rtęć w szczepionkach zawierających osłabiony czynnik patogenny, który organizm winien samodzielnie nauczyć się zwalczać.)

W tej fizjologicznie automatycznej reakcji odrzutu „ciała obcego” – oraz w reakcji spontanicznej naprawy szkód przezeń wyrządzonych – znajduje się wytłumaczenie dobroczynnego działania nie tylko niewielkich ilości rtęci (względnie aluminium) w szczepionkach, ale i inhalacji  cząsteczek radonu, wydzielających promieniowanie alfa niszczące wnętrze organizmu (w tym i łańcuchy molekuł DNA kodu genetycznego komórek) , dobroczynnych inhalacji szczególnie zalecanych w przypadku chorób gośćcowych, które się leczy w dawnych kopalniach uranu, a w szczególności w sanatorium w Kowarach na Śląsku. (Zjawisko wyraźnego wzrostu radioodporności u lekarzy zatrudnionych w tych sanatoriach jest znane specjalistom i zostało opisane już wiele lat temu, m. in. w „Radiation Research” nr 81, 1-9,1980.)

Z tego banalnego, czysto fizjologicznego powodu cała, głoszona w Polsce przez mego kolegę strachajłę z Kanady, Piotra Beina doktryna nieodwracalnych zatruć nawet maleńkimi ilościami DU, czyli zubożonym uranem (emitującym podobnie jak radon słabe promieniowanie alfa), jest równie durna jak wiara w chemtrails. A w szczególności durnymi są wypowiedzi przesyconych „nową mądrością” korespondentów jego apokaliptycznego blogu „grypa666”, wypowiedzi w stylu „chemtrails regularnie osłabiają nasz system immunologiczny, (a aluminium) bardzo przyspiesza proces starzenia się, a o to przecież chodzi.”

A tymczasem RZECZYWISTOŚĆ SKRZECZY o zjawisku zupełnie odwrotnym, bowiem „najbardziej chorują te nasze organy, które nie są obciążane pracą”

Rozgarnięci lekarze doskonale wiedzą, że głównym źródłem przedwczesnej starości oraz osłabienia najprzeróżniejszych organów jest po prostu zbyt „zniewieściały”, uwielbiający komfort, miejski burżuazyjny tryb życia. Jak to zauważył jeszcze w 1978 roku, leśnik i fotograf  Włodek Łapiński,  gdy wracaliśmy razem na piechotę w poprzek prawie całego Nepalu z nieudanej, warszawskiej wyprawy na Makalu (8510 m npm), „przecież najbardziej chorują te nasze organy, które nie są obciążane pracą”. Ta uwaga autora albumu „ W Kniei” dotyczy oczywiście także programów nie obciążania pracą komórek nerwowych mózgu, które to programy „nauczania ignorancji” są obecnie z rozmachem realizowane w całej zachodniej cywilizacji. Bowiem nie tylko w Polsce i we Francji, ale i w dzisiejszej Rosji, wyraźnie sterowane przez waszyngtońskie ‘think tanks’ WSI/HUI na gwałt reformują nam szkolnictwo, tak aby dogonić amerykański system edukacyjny, od młodzieży nie wymagający prawie niczego. (Za wyjątkiem oczywiście znajomości historii Holokaustu, a w Polsce dodatkowo Drogi Krzyżowej Katynia). W rezultacie takiego „wolnościowego” nauczania (pochwalanego m. in. przez lingwistę-autystę Noama Chomsky’ego), coraz mniej dorosłych ludzi jest zdolnych odróżnić prawdę od fałszu nawet w przypadkach bardzo trywialnych rozumowań. I stąd nie ma co się dziwić, że takie pochodzące z USA „buble” umysłowe jak strach przed chemtrails, stają się coraz bardziej powszechne, zaśmiecając, jak to sławne Nibiru, nie tylko już internet.

Gdy się patrzy możliwie szeroko na poczynania Zachodniej Cywilizacji, a w szczególności na USA[i] starające się odegrać rolę „światła przewodniego” wszelakiego, zwłaszcza technicznego, finansowego oraz toaletowego postępu (zbiór wartości TPD: Technika-Pieniadz-komfort Du..), to z łatwością się dostrzega, że cały ten, połączony autostradami oraz sieciami elektronicznej komunikacji NOWOTWÓR na ciele Planety, zbudowany jest na wyraźnie  autystycznym, ANTYZOOLOGICZNYM przekonaniu. Wywodzącym się z przeciw-gojowskiej[ii] „mądrości” żydo-chrześcijańskiej Biblii przekonaniu, że zwierzęta – w tym i ludzie, zwłaszcza ci w wieku rozwojowym  – nie są w stanie przezwyciężać, poprzez ‘kompensację z nadmiarem’, szkód wyrządzonych  ich organizmom przez ich otoczenie. Stąd przecież się wzięła patologia darwinowskiej Teorii Ewolucji Przyrody Ożywionej, polegająca na zewnętrznym ograniczaniu witalizmu (entelechii) istot żywych przez „selekcjonujące je”[iii] środowisko.

Czciciele wartości T-P-D (w tym i dr Pańpuch i prof. Majewska, patrz dalej) bardzo wyraźnie stali się ślepymi na biologiczny fakt, że gdy się to ludzkie otoczenie wysterylizuje z wszelkich groźnych „zarazków”, to przygotowany genetycznie do zwalczania „ciał obcych” układ odpornościowy rozwijających się w takim otoczeniu dzieci, a następnie i dorosłych, będzie pozostawał atroficzny, niedokształcony, sam stając się źródłem najrozmaitszych chorób. Jak mi to niedawno opowiadał Andrzej Mierzejewski, spokrewniony nie tylko z całym szeregiem profesorów Politechniki Warszawskiej, ale i z jakimiś milionerami w USA, według co światlejszych epidemiologów, przez komercyjną propagandę ciągłego używania mydła (koncern Palmolive?), w Stanach Zjednoczonych już w XIX wieku pojawiły się problemy z rozmaitymi alergiami. A to z tej przyczyny, że obecne w naszej skórze komórki Langerhansa, odpowiedzialne za zwalczanie ciał obcych, przez niedostatek zwykłego brudu na zbyt często mytym ciele przestały być pobudzane do „ćwiczeń”. (A zatem „częste mycie skraca życie”, jak to zwykłem mawiać w młodości – trochę to me zachowanie podobne było do antyhigienicznych zachowań się gromadki uczniów Jezusa z Nazaretu: Mt. 15,1-2 i 10-14)

Ponieważ dla przystosowania się do ultra-łatwych obecnie warunków życia w krajach super-rozwiniętych potrzeba bardzo niewielu neuronów, więc podobne do alergii choroby umysłowe, wywołane ‘niedojrzewaniem genów’[iv] odpowiedzialnych za budowę dojrzałego mózgu, musiały ujawnić się wśród zaawansowanych w komforcie życia społeczeństw.  Komentując mój tekst „Autyzm to anglosaska choroba rozumu” na witrynie prawda2.info, korespondent o nicku „Goska” (anonimowość obowiązuje!) napisał:

Wspaniale opracowanie. Ja uwazam, ze ten autyzm u Anglikow wynika z tego, ze sa oni juz kilka wiekow w niesamowitej niewoli. Ta niewola poglebila sie do tego stopnia, ze juz od dwoch pokolen nawet ich praca stala sie tajemnica, nie mowiac o skonczonych szkolach. Zycie Anglika, to jedna wielka tajemnica. Nie moze on wiec mowic swobodnie nawet ze swoim potomstwem. Nie moze nic temu potomstwu przekazac. Nie moze niczego nauczyc swojego potomstwa. (…) Autyzm jest rzeczywiscie widoczny w Ameryko-Angielskim spoleczenstwie, ale system wprowadzony juz dawno w ich krajach stal sie przykladem dla calej Kuli Ziemskiej, bo wladza angielskiej rodziny krolewskiej ogarnela przez masonerie caly swiat.(…) Polityczna psychiatria panuje w tych krajach tez juz bardzo dawno. W ten sposob niszczone sa najcenniejsze jednostki obywatelskie. Dzisiaj juz ogarnelo to cala Europe w zastraszajacej skali. http://wolnemedia.net/polityka/dziesiatk…..iatrykach/ .

Ten charakterystyczny dla cywilizacji anglo-amerykańskiej zanik więzi między pokoleniami, a także wzajemna izolacja, nie tylko  dorosłych ale i młodzieży przez ograniczające bezpośrednie kontakty z innymi „maszyny do komunikacji” (zwłaszcza komputery), oczywiście musi wpływać na niedokształcenie struktur neuronalnych odpowiedzialnych za konstrukcje naszej wyobraźni. I podobnie jak nabyte (lub pozbyte) odporności na choroby, tak i nabyte – wskutek nie ćwiczenia władz umysłowych – braki w korze mózgowej w sposób „skokowy” mają tendencję się uzewnętrzniać w kolejnych pokoleniach. Na genetyczno-kulturowe źródło autyzmu wskazuje bowiem bardzo wiele czynników, powtarzam jeszcze raz – jako że repetitio mater studiorum est – że jest to 1/ coraz bardziej sterylna wegetacja wśród nawały wyprodukowanych przemysłowo „dóbr materialnych”, 2/ izolujący mentalnie człowieka od człowieka „wyścig po pracę” zaduszającą endogenny ludzki witalizm, oraz 3/ najzwyklejszy trening zachowań super-egoistycznych, charakterystycznych dla „społeczeństwa obywatelskiego” (Burgergesellshaft) czczącego martwy Pieniądz i jego przemysłowe pochodne.

Rtęć, aluminium, Czarnobyl oraz „bieda socjalizmu” to antidotum na autyzm?

Już dobrze ponad 30 lat temu, autor techno-molekularnej, popularno-naukowej książki „Ordre et dynamique du vivant” (Porządek oraz dynamika istot żywych) Antoine Danchin mi opowiadał, że wyposażone w dobry wzrok gatunki zwierząt, nagle zmuszone do życia w ciemnościach podobnych do tych panujących w jaskiniach, nabawiają się najprzeróżniejszych „wariactw” neurologicznych. (Podczas gdy ich prawie ślepi genetyczni pobratymcy, od wieków żyjący w jaskiniach, podobnych patologii zachowania się już nie wykazują.) Od strony techno-molekularnej „autyzm przystosowawczy” zdaje się być takim „wariactwem” osobników – a zwłaszcza ich potomstwa – zmuszonych do życia w środowisku nagle bardzo silnie wyjałowionym z bogactwa najrozmaitszych bodźców poznawczych zmuszających ludzi do szybkich fizjologicznych reakcji, bodźców dominujących w słabo ztechnicyzowanej, prawie „dzikiej” przyrodzie chociażby wsi w PRL-u.

Istotnym potwierdzeniem tej lamarckowskiej tezy może być odnotowany w Stanach Zjednoczonych fakt, że „przypadki autyzmu występują szczególnie często w dzielnicach miast zamieszkałych przez ludność o wysokim statusie społeczno-ekonomicznym” (http://en.wikipedia.org/wiki/Epidemiology_of_autism). Co pokrywało by się z przypuszczeniem sformułowanym w poprzednim akapicie, że dzieci wzrastające w warunkach sterylnego komfortu rozwijają się trochę „na bakier” (co chyba wiele spostrzegawczych osób zauważyło w swym otoczeniu). Jeśli ta hipoteza jest zasadna, to remedium na narastającą plagę autyzm wydaje się być coś, co korporacyjne media nazywają biedą i totalitaryzmem, ale nie biedą i totalitaryzmem „wolnorynkowym”, który czyni z ludzi wrogich wobec siebie indywiduów goniących za pieniądzem, ale „biedą socjalistyczną”, która jak wiem z osobistego doświadczenia, ludzi łączy – także z ich potomstwem – w tak zwanych „obozach warownych” kolektywnej samo-obrony przeciw zakusom obłąkanej bankierską chciwością Globalistycznej Oligarchii.

Ponieważ autyzm – podobnie jak syndrom Downa, czyli genetyczny debilizm – zdaje się rodzić wskutek  „kopiowania z błędami” zarówno ojcowskich jak i potomstwa własnych genów (patrz Jeznach[v]), więc i autystów winno się rodzić mniej w sytuacji gdy rodzice oraz ich potomstwo byli narażeni na jakiś środek, który wymuszał na ich organizmach lepszą kontrolę struktur genetycznych. A takim środkiem, wbrew powszechnej, demokratycznej opinii o ich szkodliwości, są umiarkowane dozy napromieniowania. Dotyczy to w szczególności promieniowania jądrowego, dokładnie takiego jakie w kwietniu/maju 1986 roku „skaziło” pewną część Środkowej Europy, po wybuchu pożaru w elektrowni atomowej w Czarnobylu:

Tab. 4. z „Dobroczynnego promieniowania”  Z. Jaworowskiego.

Liczba zaburzeń rozwojowych dzieci (na 10 tys.) urodzonych na Węgrzech przed i po katastrofie w Czarnobylu. Średnia dawka od promieniowania czarnobylskiego wynosiła na Węgrzech w roku 1986 0.06-0.5 mSv na osobę (Feher, 1988). Wg Czeizel, 1989

Wyraźnie na tej tabeli widać, że słabe skażenie radioaktywne Węgier w maju 1986 jest skorelowane ze spadkiem, aż prawie o 20 procent, ilości dzieci z syndromem Downa (i prawie 50% zmniejszeniem się ilości innych genetycznych wad) u dzieci, jakie się urodziły w dwóch kolejnych latach po tym zdarzeniu. A podobnych tabel jest aż 6 w rzeczonym artykule Zbigniewa Jaworowskiego, zamieszczonym w „Wiedzy i Życiu” przed 15 już laty.

Czy te dane są potwierdzeniem głośnej od paru lat w Polsce opinii „sekty odszczepieńców”, idących za głosem importowanej z USA profesor neurobiologii  Doroty Majewskiej, twierdzącej że epidemia autyzmu jest następstwem stosowania zawierających rtęć szczepień? Czy dokładnie na odwrót, mające własności hormetyczne małe dawki rtęci w szczepionkach, pobudzając układ odpornościowy oraz kontroli genów do działania, przyczyniają się przy okazji także do wyhamowania postępów plagi autyzmu w krajach zaawansowanych[vi]? Tak jak to utrzymują to wymienieni powyżej światowej sławy polscy specjaliści od hormezy radiacyjnej?

Publicyści (np. „grypa666”) związani ideowo z „guru” Majewską, zachowując się podobnie do autystów niezdolnych akceptować niezgodnych z ich wyobrażeniem o świecie faktów, namolnie powtarzają, że „plaga szczepień” została sztucznie wypromowana przez koncerny farmaceutyczne, usiłujące robić interes na publicznych zamówieniach na szczepionki. Według Majewskiej „to nie szczepienia, ale poprawa higieny i warunków życia ludności oraz wprowadzenie antybiotyków w radykalny sposób zmniejszyły zachorowalność i umieralność na choroby zakaźne już na wiele lat przed wprowadzeniem szczepień.” A takie zdanie oznacza, iż w ramach wewnętrznych walk o byt, instytucji formalnie zajmujących się ochroną zdrowia, poglądy pani profesor w ukryciu winno popierać lobby tych Koncernów Farmaceutycznych, które się specjalizują w zaopatrywaniu aptek w coraz to nowe i coraz to droższe antybiotyki. A także lobby Wytwórni Detergentów, zapychających supermarkety produktami służącymi do sterylizacji „z zewnątrz” nas samych i naszego otoczenia. I wystarczy spojrzeć na półki aptek oraz supermarketów by się domyślić, które z tych przemysłowych lobby ma większe na rynku„przebicie”.

Ponieważ antybiotyki „od wewnątrz” wyjaławiają organizmy ich użytkowników z flory bakteryjnej, więc wierzący w „zbawczą rolę” tych środków aseptycznych, „sekty odszczepieńców” to nic innego jak specyficzni HUI – Humanitarni Użyteczni Idioci – zatrudnieni przy realizacji globalistycznego, „inteligentnego inaczej” mega-programu  „Cywilizacja to sterylizacja”. Programu zadenuncjowanego już 80 lat temu przez Aldousa Huxleya w profetycznej książce „Nowy Wspaniały Świat”. Powtarzam jeszcze raz. Współczesna, coraz bardziej się rozszerzająca, wraz z systematyczną DEBIOLOGIZACJĄ naszego otoczenia, patologia nie dostrzegania zasadniczej różnicy miedzy żywym a nie-żywym, to jest przejaw OBŁĘDU tak zwanej Cywilizacji Zachodu: wszystko co żywe ma się stać sztuczne, nie-żywe, a zatem bezpieczne dla czcicieli Martwego boga o nazwie Mamon.

Witalizm, choć jest zjawiskiem dla istot żyjących obowiązkowym, to jednak jest obowiązkowo nie dostrzeganym, przez chcących robić karierę biologów

Czym zatem się istoty żywe odróżniają od martwych maszyn, już od czasów Kartezjusza uważanych za model funkcjonowania zwierzęcego – a zatem i ludzkiego – organizmu? Jak sprawdzałem to doświadczalnie przy okazji prowadzenia zajęć z filozofii dla III roku biologii, na ten zasadniczy temat biologia nauczana dzisiaj zawzięcie milczy. To co stary Arystoteles nazywał entelechią, siłą życiową, celowością życia na rozmaitych poziomach organizacji – i co obecnie określa się terminem WITALIZM – jako relikt po przebrzmiałych epokach nie stanowi już przedmiotu dociekań biologów, zwłaszcza tych molekularnych. Bez żadnej przesady można powiedzieć, że WITALIZM, podobnie jak  jeden z jego przejawów znany jako HORMEZA – czyli nad-reaktywność organizmów na małe dawki trucizn, w tym nawet na arszenik – „choć jest zjawiskiem powszechnym, to jednak jest powszechnie zapoznanym”, jak to celnie napisał fizyk z zawodu, profesor Ludwik Dobrzyński z laboratorium w Świerku pod Warszawą.

Nie tylko hormeza jest manifestacją tego „metafizycznego” witalizmu, innym jego przejawem jest HIPERTROFIA (względnie ATROFIA) organów często używanych (względnie nieużywanych). Ten fenomen jest powszechnie znany, ale przez biologów „matematycznych oraz molekularnych” powszechnie nie zrozumiany i nie studiowany. Pochodną zjawiska hipertrofii organów uzywanych jest jeszcze jeden przejaw witalizmu, jakim jest SAMO-KONSTRUKCJA, w trakcie epigenezy, ustrojów wielokomórkowych, a zwłaszcza tych najbardziej złożonych, jak chociażby człowiek. To właśnie w trakcie tej epigenezy, poprzez ściśle chemiczny proces REGENERACJI Z NADMIAREM (hipertrofii) uszkodzeń, jakie z konieczności powstają w czasie oddziaływań naszych rozwijających się organów z ich otoczeniem, powstaje NOWA INFORMACJA, zakodowana na łańcuchach DNA i RNA. Ta nabyta, drogą wielokrotnie powtarzanych ćwiczeń, informacja pozwala organizmom, w ich wieku dorosłym, żyć w rodzaju homeostazy z ustawicznie próbującym zniszczyć je (zarazki, trujące chemikalia, napromieniowania, niedostatek tlenu, etc.) otoczeniem.

Należy tutaj podkreślić, ze ta PODSTAWOWA CECHA WITALIZMU – polegająca na TWORZENIU, przez organizmy aktywnie eksplorujące ich otoczenie, ZAKODOWANEJ W ICH GENCH INFORMACJI –  jest zjawiskiem kompletnie poza zasięgiem rozumu nie tylko kartezjanistów oraz darwinistów, ale także i pobożnych kreacjonistów, zawzięcie wierzących iż tylko czynniki wobec istot żywych zewnętrzne („naturalna selekcja”, względnie przypadek, czyli Opatrzność – a zatem „Bóg”) są w stanie tę Nowa Informację tworzyć  (patrz tekst i komentarze „Informacja w Przyrodzie” u „Gajowego Maruchy”).

A tymczasem kodowana na DNA (i RNA) informacja o „ciele obcym” (antygenie”), który się wewnątrz organizmu znalazł jest po prostu TWORZONA przez limfocyty, które aktywnie, poprzez wydzielanie najpierw immunoglobuliny „niedojrzałej”, a potem Ig coraz bardziej komplementarnego do struktury antygenu, ten wrogi organizmowi czynnik neutralizują. Podobnie zachowują się i obdarzeni witalnością ludzie, którzy początkowo li tylko „w przybliżeniu” zaczynają się orientować, że jakiś OBCY, wrogi homo sapiens element wdarł się w ich społeczność. By po odpowiednich poszukiwaniach już dokładnie wiedzieć, gdzie ten obcy, roślino-podobny PASOŻYT ROZUMU się zakamuflował i jak go w społecznym organizmie zneutralizować.

Bez wątpienia rozmaite szczepienia – i te sztuczne w przychodniach i te naturalne w formie narażenia się na najrozmaitsze zarazki krążące w powietrzu  – poprzez wymuszenie reakcji obronnej, „od wewnątrz” budują układ immunologiczny osobnika, w wieku dojrzałym czyniący tego osobnika odpornym na wiele życiowych przeciwności, a zatem i w znacznym stopniu niezależnym od całej plejady lekarstw. I chyba z tego prostego powodu zwykli lekarze, dbający i o własne zdrowie i o pomyślność swego przyszłego potomstwa tak bardzo się sprzeciwiają propozycji zarzucenia obowiązkowych szczepień ochronnych. A taka reakcja zdrowych na umyśle lekarzy oznacza, że „ciałem obcym” w kulturze homo sapiens są nie tylko chciwcy z Koncernów Farmaceutycznych, pchający „w lud” coraz to nowe i droższe leki. Są to także w ukryciu kolaborujący z nimi HUI, czyli ci „odszczepieńcy”, apokaliptyczni entuzjaści wyraźnie nie chcących znać RZCZYWISTOŚCI blogów „Zatruteniebo” , „Vaccinogenocide” i im podobnych.

Stary Arystoteles uważał, że zwany przez niego entelechią, WITALIZM manifestuje się na trzech hierarchicznych poziomach, w zależności od stopnia organizacji bytów ożywionych: rośliny są ograniczone w swym zachowaniu do odżywiania się i rozmnażania, zwierzęta mają możność odbierania bodźców z ich środowiska i poruszania się, a ludzie dodatkowo posiadają organ rozumu. Przytoczone tutaj przykłady „importowanych z USA” strachów, czy to przed „opryskami z nieba”, czy to przed szczepieniami[vii] są rzeczowym dowodem, że organ ROZUMU u ludzi wygodnie sobie wegetujących w Nowym Świecie po prostu zamiera. I stąd właśnie ta plaga autyzmu, rodzaj „wariactwa” jakie się lawinowo zaczęło ujawniać u potomstwa „trenującego bezmyślność” obywatelstwa USA oraz narodów z tym LUDZKIM NOWOTWOREM zjednoczonych.

Na zakończenie tego, z konieczności przydługiego „Wykładu na temat dobroczynności trucizn” – trucizn oczywiście w odpowiednich dawkach – wypada mi przypomnieć raz jeszcze – bo repetitio est mater studiorum – że kulturowy „wirus” tego DEBIOLOGIZACYJNEGO OBŁĘDU wmontowany jest w wyprodukowane przez Doktorów oraz Skrybów Izraela Pismo Święte. Martwe pismo,  które odmawia nam możliwości naszego się samo-Zbawienia przez nasze „zwierzęce”, psychomotoryczne wysiłki. To bowiem pod wpływem tego martwego, wyraźnie lękającego się Zwierzęcia (Bestii 666) Pisma Świętego, w momencie skonstruowania nowoczesnego, napędzanego sprężyną zegara,  zdolny matematyk Descartes zaczął sobie wyobrażać zwierzęta jako formę nieco tylko bardziej skomplikowanych zegarków – co niewątpliwie stanowiło gigantyczny bodziec do rozkwitu szczegółowych badań tych „zegarków” chemicznego składu. (Przy jednoczesnej, niestety, utracie szerszego zrozumienia na czym polega, podana przez Arystotelesa,  differentia specifica między bytem ożywionym i nieożywionym).

W dodatku protestanci, odrzuciwszy „hellenizmy” zawarte w naukach katolickiego Kościoła, bezgranicznie zawierzyli (dez)informacji, zawartej w „listach” samozwańczego apostoła Pawła, podstępnie nawołujących do ograniczenia czytelnictwa li tylko do ksiąg Hebrajskich („sola scritura”), oraz do nihilistycznej wiary w zbawienie bez odpowiednich ku temu uczynków („sola fide”) [viii]. Tak, iż w rezultacie tej „hebraizacji” chrześcijaństwa, protestanci – zwłaszcza ci w Anglii, dążącej do totalnego, upozorowanego na „chrystusowe” panowania nad światem – „zamknęli oczy” na podłości swego własnego postępowania, bacząc tylko czy praktyczne skutki takiego postępowania będą na zewnątrz owocować „łaską” w oczach Boga Świata („solus deo gratia” samozwańczego apostoła Pawła). I stąd właśnie wziął się ten, zauważony zarówno przez Bruno Drwęskiego jak i „zośke” z portalu prawda2.info, WASP-owski (White AngloSaxon Protestant) autyzm, który z „miasta błyszczącego na wzgórzu” (początkowo purytańska Anglia, a potem i USA) zaczął morderczo promieniować na świat cały. Tym zaś, którzy się martwią, że to rezultacie ich własnych „przystosowawczych wysiłków” do ciągłego, czy to w biurze, czy w sklepie, przed telewizorem lub kompem, siedzenia, będą mieć autystycznych potomków, zobowiązany jestem pocieszyć, że autyzm, który według psychologów jest pewnego rodzaju „nadmęskością” wynikłą z zaburzeń w wydzielaniu testosteronu, dostarczył przecież ludzkości światowej sławy herosów Rozumu: Einstein, Chomsky, Changeux, a w starożytności oczywiście „nie chcący znać niczego wśród was, tylko Chrystusa i to ukrzyżowanego” samozwańczy apostoł Paweł i całe kohorty jego naśladowców… .