“KAŻDA WŁADZA POCHODZI OD BOGA” według Nowego Testamentu

(Autor wskazuje, że z nowotestamentowych ZASAD ETYKI rodzą się bardzo nieestetyczne międzyludzkie stosunki oraz polityczne ustroje)

Komentator „Zdzich” (kto/co to jest?) kwestionując mą uwagę w tekście „BÓG = ZŁOTO”, iż „USA DZISIAJ TO REALIZACJA PROJEKTU PRZYGOTOWANEGO PRZED 2 TYSIĄCAMI LAT PRZEZ ŚW. PAWŁA”, zapytał się jaki związek z działalnością tego Największego z apostołów mają takie nazwiska jak „Obama, Hillary i Bill Clinton, Schumer, Pelosi, i Schiff.”?

A zatem przypominam. Wg. św. Pawła “KAŻDA WŁADZA POCHODZI OD BOGA” (Rz. 13:1). A zatem logicznie, także władza PIENIĄDZA oraz HIPOKRYTÓW – dokładnie takich jak ci rządzący w USA dzisiaj – od tego “PANA ZASTĘPÓW” swój rodowód wywodzi. Co oczywiście stawia pod znakiem zapytania JAKOŚĆ BOGA w imieniu którego ten sławny „13 apostoł” występował.

Na zdjęciu powyżej. Desygnowany przez „Boga w formie USA” na przezydenta Wenezueli, 35-letni Juan Guaido modli się w kościele w Caracas, za powodzenie jego „misji do pogan” w tym ogarniętym przez “herezję socjalizmu” kraju.

Przytaczam zatem tutaj skrót eseju na ten temat, oryginalnie napisanego po angielsku, już ponad 5 lat temu

Bóg i Zło(to): dodatnie sprzężenie zwrotne

 Mówię to, co musi być powiedziane

 – a do czego ujawnienia nie chce dopuścić „bóg” (1)

– Günter Grass 10.04.2012

2300 słów

Na przełomie sierpnia i września 2013 roku, korzystając z przerwy „technicznej”w chemicznej kuracji wyprodukowanego przez mój organizm chłoniaka płaszcza, udało mi się uczestniczyć w kolejnej, kilkudniowej konferencji „Mut zur Ethik”, od wielu już lat organizowanej w Austrii a następnie w Sirnach (Th) w Szwajcarii przez mych przyjaciół, głównie szwajcarskich nauczycieli oraz psychologów. Korzystając z  zaproszenia wygłosiłem tam bardzo krótką, improwizowaną mowę, której echo, poprzez portale mych znajomych Stefana Kosiewskiego [sowa.blog.quicksnake] oraz Izraela Szamira [shamireaders] się dość daleko rozniosło, nawet poza (wolną do życia w mamonie) Europę. Wypada zatem streścić me propos w drugim języku urzędowym GG (General Gubern), gdzie się urodziłem przed 70++ laty.

Otóż w trakcie tej konferencji w 2013 roku, zaproszony na nią ze Stanów Zjednoczonych profesor filozofii o charakterze „przedsoborowo-katolickim”, Robert Hickson zauważył, ze jego niezwykle wojownicza ojczyzna od dziesiątek już lat jest rządzona przez „złodziei z zbójców”. To było bardzo ostre stwierdzenie równego mi wiekiem kolegi z USA który, jako komandos i oficer US Army, brał udział w wojnie w Wietnamie. Z wypowiedzi innego prelegenta zaś wynikło, że ci „złodzieje i zbójcy” to nic innego jak pobożni i pokojowo nastawieni WASPs (White-Anglo-Saxon-Protestants), którzy zapoczątkowali swą światową dominację 400 lat temu rządząc kolejno Zjednoczonymi Prowincjami Niderlandów, następnie Zjednoczonym Królestwem Brytyjskim, a w końcu Zjednoczonymi Stanami A.P. („The story of world power goes U.P. to U.K. to U.S.” stwierdza Walter Russell Mead w książce “God and Gold: Britain, America, and the Making of the Modern World”.)

Na tle tych obrazoburczych (względem geopolityki USA) wypowiedzi i ja wystąpiłem, streszczając to, co opublikowałem kilka dni wcześniej na mej stronie internetowej po polsku. Mianowicie ci „złodzieje i zbójcy”, o których mówił mój kolega Hickson – i którzy Polską zawładnęli w okresie rządów premiera Tadeusza Mazowieckiego – to jest scheda po duchowych „pasterzach” starożytnego Izraela. „Pasterzach” o których Jezus z Nazaretu głosił iż „wszyscy, którzy przyszli przede mną (a więc i Mojżesz i król Dawid) to złodzieje i zbójcy” (Jan 10: 8). W szczególności Jezus nazwał jerozolimską Świątynię Syjonu „zbójców jaskinią”. Ponieważ zaś dzięki trudowi protestantów cudowne „światło boga i baranka z miasta na wzgórzu Syjon” (Ap. 21: 23-26) zaczęło spływać na świat cały, więc i cały ten świat w ostatnich wiekach systematycznie zaczął się stawać tych opisanych w Biblii, wypchanych Bogiem, „złodziei i zbójców” domeną.

Jeśli zaś chodzi o praktyczny sposób, w jaki antyczni kapłani Izraela kolekcjonowali złoto, to odbywało się to w trakcie rytuałów odpuszczania grzechów (oraz zwykłych zbrodni) tym ich klientom, którzy odpowiednio zapłacili za domowe zwierzęta, w jerozolimskiej  świątyni wykrwawiane oraz palone wraz z grzechami winowajców potrzebujących zbawienia. Ta głupacka wręcz, komercyjno-religijna metoda czasowego „zbawienia”, w późnych wiekach średnich zaczęła być imitowana przez zachodnie chrześcijaństwo w formie sprzedaży odpustów grzesznikom według ustalonego cennika. Zaś w nowoczesnym zseklaryzowanym „państwie pod bogiem” o nazwie USA, rolę religijnych urzędów „zmazujących” przestępstwa – i gloryfikujących użytecznych dla Imperium durni – zaczęły odgrywać komercyjne agencje zwane w skrócie PR, czyli Public Relations (2).

Do mej wypowiedzi na tym spotkaniu „Mut zur Ethik” dołączyłem, w pisemnym z niego sprawozdaniu, opublikowany w gazecie „The Independent” dokładnie w dniu mego wystąpienia w Sirnach, opis metody robienia DUŻYCH PIENIĘDZY za pomocą tak zwanej „Religii holokaustu”. Został on przytoczony przez angielskiego historyka II Wojny Światowej, Dawida Irwinga, który kilkanaście lat temu spędził półtora roku w więzieniu w Austrii, za negowanie „świętej liczby 6 milionów” ofiar tego epizodu II WŚ. Irwing na ten temat wypowiedział zaledwie dwa zdania: „Około roku 1970, (żydowska) firma PR zaproponowała, by dać temu (przedsięwzięciu) jedną nazwę (Holokaust) i by trwać przy tej nazwie i by trwać przy jej społecznym wyobrażeniu – i stopniowo wy (żydowska oligarchia) zarobicie na tym miliardy. I to jest to co się stało.”

Jak zauważyłem to w Addendum do mego sprawozdania z Sirnach, ta formuła Irwinga może być potraktowana jako uniwersalna metoda robienia Złota (Gold) za pomocą Boga (God) przy wykorzystaniu odpowiednich ofiar. Jeśli bowiem podstawimy:

‘1970’ = ‘70 n.e.’

‘Żydzi’ = ‘chrześcijanie’

‘żydowska firma PR’ = ‘Św. Paweł & Co.’

‘Holokaust’ = ‘Chrystus ukrzyżowany’

‘żydowska oligarchia’ = ‘biskupi kościoła’

To otrzymujemy zdanie:

„Około roku 70 n.e. św. Paweł & Co. zaproponował, nadać temu przedsięwzięciu jedną nazwę ‘Chrystus ukrzyżowany’ i by trwać przy tej nazwie i by trwać przy jej społecznym wyobrażeniu – i stopniowo wy, biskupi kościoła zarobicie na tym góry złota. I to jest to co się stało, w szczególności w państwie Watykan.”

Jest to prawie jednozdaniowe streszczenie dwóch tysięcy lat historii istnienia „bożego przedsiębiorstwa” pod nazwą Kościół Chrystusa Ukrzyżowanego. Jeśli zaś weźmiemy pod uwagę, że oparta o mit założycielski Holokaustu, blisko już 70-letnia historia nowoczesnego Izraela, to pasmo nieustających zbrodni tego NOWOTWORU LUDZKOŚCI na bliskim Wschodzie, to i nie trudno sobie wyobrazić, że i podobnie wyglądać musiała KRYMINALNA HISTORIA CHRZEŚCIJAŃSTWA – by zacytować tytuł dostępnej w języku polskim niedawno opublikowanej monumentalnej pracy Karlheinza Deschnera.

Wszechwiedzący Jestem, który Jestem (JHWH)… oszukańczym urojeniem kleru

Ale wróćmy do konferencji w Sirnach. Po zakończeniu obrad „okrągłego stołu” w którym przez kilkanaście minut brałem udział, podeszła do mnie starsza, siedząca w pierwszym rzędzie dość licznego audytorium pani i pogratulowała mi, że było to najlepsze wystąpienie jakie słyszała w ciągu całej konferencji. Nie wszystkim jednak się spodobała wypowiedź jednego z uczestników tegoż okrągłego stołu, który po niemiecku omawiał, w pozytywnym sensie, mą tezę szkalującą biblijne „miasto lśniące na wzgórzu”. Jak zauważyłem, wtedy swe miejsce przy naszym stole opuścił, siedzący akurat naprzeciw mnie, katolicki biskup z Feldkirch w Austrii.

Rozesłanie mym korespondentom oraz znajomym rozszerzonego sprawozdania z tej konferencji wywołało kilka reakcji, zapoczątkowanych telefonem od organizatorów naszego spotkania, proszących bym nie publikował mych osobistych impresji pod skomponowanym przeze mnie szyldem (logo) ich przedsięwzięcia (jakie jest to logo, patrz tutaj). A od profesora fizyki kwantowej z Poznania, Zbigniewa Jacyny-Onyszkiewicza otrzymałem pocztą zwykłą broszurkę po angielsku „Essence of Reality” wraz z prośbą, bym więcej mu swych tekstów nie przysyłał (3).

W otrzymanej przeze mnie broszurze, w ramach wyjaśniania tytułowej „istoty rzeczywistości” Zbigniew J.-O. skonstruował inspirowaną katolickim Trynitaryzmem „monotrynitarną metafizykę” opartą na Dwóch Postulatach:

1. Istnieje akt doskonałego poznania i zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości. A to oznacza, że istnieje doskonała, obejmująca wszystko wiedza, zrozumiana w jej najszerszym sensie. Taka wiedza może być nazwana Wszechwiedzą. … Postępując zgodnie z monoteizmem, który zakłada istnienie jednego Boga, transcedentalnego w stosunku do Wszechświata i człowieka, zakładamy:
2. Wszechwiedza jest atrybutem istniejącego Boga. … w następstwie czego 3. Wszechwiedza jest niezmienna, a zatem wieczna, oraz 4. Jest jeden wieczny Bóg, którego istotą jest Wszechwiedza.

Te argumenty J.-O. są przekonywujące do momentu, kiedy zapytamy: czy jest możliwość istnienia wiedzy – która zawsze jest IN-FORMA-CJĄ – bez istnienia jej materialnego jej podkładu? Jest to stary argument Arystotelesa, dość dobrze rozumiany przez mych studentów: wszelka forma musi mieć materialne podłoże by móc zaistnieć. Po prostu wiedza bez jej materialnego zakotwiczenia – czy to w książkach, czy w kompozycji magnetycznych domen komputerowych pamięci, czy w mikrostrukturach połączeń neuronalnych wybitnych uczonych – po prostu nie istnieje i to samo dotyczy Wszechwiedzy transcedentalnego Boga, którego ta Wszechwiedza miała by być istotą.

Co więcej, jeśli założymy, że Wszystkowiedzący Bóg jest niematerialny i istniejący poza fizycznym Wszechświatem (jak postuluje J.-O.), to oznacza to iż brak mu fizycznych narzędzi (fale elektromagnetyczne, dźwiękowe, itd.) za pomocą których mógłby oddziaływać na materialną rzeczywistość: taki „bóg” nie może zatem oddziaływać ani na nas, ani na świat. Jak to zauważył już ponad 350 lat temu anty-żydowski myśliciel Baruch Spinoza, taki TRANSCEDENTALNY BÓG jest to li tylko produktem ludzkiej wyobraźni, CHIMERĄ, jak to argumentował kilkadziesiąt lat po Spinozie polski anty-chrześcijański filozof Kazimierz Łyszczyński stracony, na żądanie polskiego episkopatu,w wyjątkowo okrutny sposób, w 1689 roku na rynku w Warszawie. (Spinozę też chcieli zamordować współcześni mu holenderscy Żydzi.)

Odwieczna Inteligencja Praw Biologii vs. chrześcijański „monotrinitaryzm”

Ludzie, którzy zostali przekonani do wiary w NIEISTNIJĄCEGO BOGA, oczywiście starają się nie dostrzegać Istniejących Praw Przyrody – chociażby tego banalnego Prawa Biologii stwierdzającego że życie powstaje tylko z życia, a zatem że (gnijących) ludzkich trupów zmartwychwstanie jest niemożliwe. Także nie chcą przyjąć do wiadomości, że ODWIECZNA INTELIGENCJA – czyli samorzutna tendencja organizmów do (nad)regeneracji i asocjacji (z łac. inter-ligare łączyć, spajać między sobą) reakcji na odczuwane przez nie bodźce – jest cechą wszystkich odmian ożywionej materii. I że ta bio-inteligencja jest arystotelesowską Pierwszą Przyczyną (rodzajem wewnętrznego boga-motoru) Życia.  PRZECIWENTROPICZNĄ PRZYCZYNĄ powodującą, że w swym wielopokoleniowym i wielogatunkowym kolektywizmie zarówno rośliny jak i zwierzęta są nieśmiertelne anulując, w dalszej perspektywie, wpływ darwinowskiej chimery Niby-Naturalnego Doboru. (…)

W świetle tej biologicznej Inteligencji, wskazana powyżej, wyprodukowana historycznie przez teologów a następnie darwinistów,Trójca „bogów” Zachodniej Cywilizacji – Jahwe, kukła na krzyżu jego Syna,  a w końcu bezosobowy już Dobór Naturalny, grający rolę Ducha Świętego – to jest zestaw bytów istniejących li tylko w teorii. Ogólnie da się zaobserwować, że powyżej wskazana Triada Chimer Cywilizacji w praktyce czyni wszystko na odwrót niż stoi to w ich reklamie: na przykład Jahwe według Księgi Rodzaju jest bogiem Stwórcą, ale to już w Księdze Wyjścia jest opisane ile On to narodów okraść i wyniszczyć kazał. Gdy zacznie się szerzej kojarzyć powyższe fakty, to aż ciśnie się pod pióro odruch warunkowy by napisać, że zarówno klechy jak i darwiniści namolnie nam wciskają wiarę w byty nie dość że zmyślone, to jeszcze zachowujące się jak kretyni względnie psychopaci. I takie skojarzenia muszą powstawać u wszystkich co bardziej spostrzegawczych biologów oraz funkcjonariuszy Kościoła. Ci zatem „biedacy” bardzo dużo trudu muszą wkładać, by w sobie zadusić odruchy inteligencji – ujawienie bowiem tego co sobie w duchu myślą, równało by się przecież z utratą intratnej pracy i związanego z nią społecznego prestiżu (vide casus apostazji, w 2997 roku, profesora biblistyki Tomasza Węcławskiego).

***

Przeciwbożne odruchy myśli jednak powstają i się rozprzestrzeniają, wbrew „zaklęciom” władz Pana Świata, po hebrajsku zwanego Adon Olam. Mój amerykański (?) korespondent Ken Freeland, współautor witryny [shamireaders] w odpowiedzi na mój tekst „God & Gold II” nadesłał mi coś takiego:

„Powtarzam, jaki to miałby sens, by ten sam Chrystus, który z naciskiem cytował Drugiego Izajasza stwierdzenie, iż „Miłosierdzia chcę, a nie ofiary” (Mat. 9; 13), po długim okresie swej misyjnej działalności, kiedy to odrzucał kult (zwierzęcych krwawych) ofiar, oferując alternatywną (i o ileż bardziej ludzką) drogę do boskiego wybaczania, na samym końcu swego życia (w trakcie Ostatniej Wieczerzy) potwierdza, że ofiara (z niego samego) jest w rzeczy samej konieczna. … wyraźnie przebija się tutaj etyczna regresja, przeciw której buntuje się nasz rozum.”

Otóż że „coś jest nie tak”, z tą przebijająca się z końcowych kart wszystkich Ewangelii chęcią Jezusa do złożenia z siebie samego ofiary, zauważył nie tylko mój korespondent Ken F., ale takżesam arcybiskup Michalik, „zdaniem którego mógł Jezus ukrzyżowany nie pchać się sam pod młotek i gwoździe”. (PS. Już wiek temu Friederich Nietsche stwierdził, iż „Ewangelia umarła na krzyżu”.) No ale cóż, my rozumujemy jak „ludzie zmysłowi” (w wersji angielskiej Biblii „ludzie NATURALNI”), a przecież te nasze, dyktowane przez immanentną w nas INTELIGENCJĘ poglądy są, bez żadnej przesady, ŚMIECIEM (głupstwem) w oczach sług Transcendentalnego Boga, dominującego na kartach zarówno Starego jak i Nowego Testamentu. By zacytować opinię Apostoła Pawła na temat braku logiki w postępowaniu czczonej przezeń chimery „Pana”:

„My (żydowscy kapłani) głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, która Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej … Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha … a myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha który jest z Boga, abyśmy wiedzieli czym nas Bóg łaskawie obdarzył. Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego i nie może ich poznać, gdyż należy je duchem rozpoznać … bo któż poznał myśl Pana? Któż może go pouczać? Ale my jesteśmy myśli Chrystusowej … Albowiem mądrość tego świata jest u Boga głupstwem.” (1 Kor.  2: 7-15 i 3: 19). (…)

DUCHOWIEŃSTWO zatem, to samo-upośledzająca się intelektualnie rasa (5)

Ponieważ na wstępie do swych hucpiarskich elukubracji Apostoł Ukrzyżowanego zapytuje się retorycznie „Gdzie jest mądry? Gdzie uczony? Gdzie badacz wieku tego?” (1 Kor. 1: 20), to zobowiązany jestem odpowiedzieć, że JA JESTEM powołany by zrobić z 13 Apostoła ambitnego żydowskiego durnia. Otóż bowiem z arystotelesowskiego postulatu nierozłączności formy i materii wynika, że sławiony przez Szawła alias Pawła „człowiek duchowy”, który stara się izolować od świata postrzeganego zmysłowo, jest po prostu upośledzonym w swym rozwoju intelektualnym osobnikiem (dziś powiedzielibyśmy ‘autystą’), jako że nihil est in intellectu quod prius ne fuerit in sensu – nie ma niczego w umyśle (intelekcie), czego wcześniej nie przekazały mu zmysły. Z tej obserwacji Arystotelesa wynika, że paulińskie „duchowieństwo” to rodzaj samo ograniczających się w poznaniu świata półgłówków, których inteligencja, wskutek braku dopływu do mózgu informacji dostarczanych przez zmysły, tworzy skojarzenia o bardzo ograniczonym charakterze. Nie dziwota zatem, że filozofia Arystotelesa była przez Kościół aż przez tysiąc lat zakazana, dla ludzkości uratowali ją dopiero muzułmanie (…)

*

I konkluzja: „Bóg” – zarówno żydów jak i chrześcijan – to Podłość w Oprawie ze Złota – którą to patologię każdy Człowiek Rozumny ma obowiązek zwalczać

Cały bowiem chrześcijański kult „grzechów odkupienia metodą Jezusa z Nazaretu umęczenia” jest rozwinięciem „twórczym” praktykowanego w jerozolimskiej świątyni „baranków bożych wykrwawiania i umęczania”. A to w celu zbrodni ich ofiarodawców „w Oczach boga” WYMAZANIA. Jeśli zaś chodzi o starą żydowską modlitwę Kol Nidre, która „stała się najbardziej ulubionym rytuałem żydowskiego Jom Kippur, Dnia Odkupienia, Wybaczenia i Zapomnienia” to, jak to podkreślają zewnętrzni obserwatorzy, najistotniejszym elementem wielowiekowego sukcesu, tej corocznej modlitwy „o kłamstw wybaczenie i ich zapomnienie”, jest jej celebracyjna pompa, piękno jej melodii i tak dalej. Te imponujące (zwłaszcza kobietom oraz dzieciom) atrybuty Największego Żydowskiego Święta, zakrywają bardzo skutecznie PODŁOŚĆ istoty Jom Kippur fetowania. Jak to już wielokrotnie zdarzyło mi się powtarzać, Bóg Izraela jest Oprawną w Złoto Podłością (co w wystroju katedry na Jasnej Górze też się dostrzega).

(Uzupełniono w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie, 13 listopada 2013; czytać całość: http://markglogg.eu/?p=701)

Bóg = Złoto? Teozofia Filona z Aleksandrii jako podstawa poznawcza cywilizacji Euro-Atlantyckiej

„Judaizm to zupełnie NIETWÓRCZA religia”

– Stefan Kurowski, ekonomista i doradca „Solidarności”

Poniższy tekst, napisany z okazji niedawnego wszechkatolickiego „Dnia Judaizmu” 17 stycznia br., jest ‘unacześnieniem’ napisanego przed kilkunastu laty eseju, który wszedł w skład niedoszłej pracy habilitacyjnej autora pod tytułem:

Słowa kluczowe: Nieruchomy Poruszacz, Jahwe, Przeciw-Eros, antysokratyzm, anty-lamarckizm

2700 słów

Wprowadzenie

Nieżyjący już francuski historyk nauki Pierre Thuiller, w swej ostatniej przed śmiercią książce “La grande implosion” /1/ zwrócił uwagę, że historia zarówno naukowych jak i religijnych koncepcji świata przypomina wzrost nowych odmian roślin. W pewnym momencie, zapoczątkowanym przez pojedynczych ludzi, następuje “mutacja” poprzednio istniejących światopoglądów (względnie paradygmatów, czyli bardziej ograniczonych koncepcji wycinków rzeczywistości). Następnie, już w zasadzie bez żadnych większych zmian koncepcyjnych, te “nowostworzone” poglądy rozpowszechniają się świecie, aż do ich, podobnego do masowego wymierania całych rzędów roślin i zwierząt, względnie nagłego wygaśnięcia. (Niedawno byliśmy świadkami na przykład wielkiego, nagłego wymarcia w Europie Wschodniej gatunku filozofów zwanych marksistami, który to gatunek przez kilka wcześniejszych dekad dominował nie tylko w tej części świata.)

Tenże Pierre Thuiller, pisząc w 1992 roku o spodziewanej przezeń na początku XXI wieku “implozji” kultury Europy, podkreśla, że współczesna zachodnia nauka ma swe źródło poznawcze w judeochrześcijańskich koncepcjach przyrody. Te koncepcje pojawiły się prawie dokładnie dwa tysiące lat temu, dzięki “mutacji” wcześniejszych wierzeń judejskich, zagrożonych w swym bycie przez dominującą (zarówno fizycznie jak i duchowo) zhellenizowaną kulturę Rzymu. Tak jak w religii, właściwym twórcą wierzeń nowotestamentowych był Święty Paweł, tak na terenie filozofii (a następnie i nauki) twórcą synkretyzmu helleńsko-judejskiego był Philo Judeaus, żyjący w Aleksandrii w okresie działalności w Palestynie Jezusa z Nazaretu. W sytuacji coraz bardziej agresywnej proliferacji tak zwanych “judeo-amerykańskich”, wzorców kulturowych na całym świecie, warto powrócić do tekstów źródłowych, z których z czasem wyrosły wszystkie, epatujące swymi jarmarcznymi kolorkami reklam, “sztuczne kwiaty” Nowego Światowego Porządku.

Dziwny stosunek “Boga” do świata

W niniejszej pracy autor rozwija tezę, że stosunek Cywilizacji Zachodu, do nie “ulepszonej” przez pracę człowieka Przyrody, praktycznie się nie zmienił od czasu, gdy redagował swe pisma Filon z Aleksandrii. Ten żydowski myśliciel (stąd przydomek Judeaus), mieszkający w centrum ówczesnego świata hellenistycznego, od dziecka był wychowany na lekturze biblijnego mitu o stworzeniu świata i w związku z tym dość sprawnie wmontował ten powszechnie znany mit w ramy mitu o zbudowaniu Świata przez “dobrego demiurga”, naszkicowany w Platona dialogu “Timaios”. Co jest zaś charakterystyczne dla mitu zawartego w “Księdze Rodzaju”, to zauważona przez krakowskiego hebraistę, Ireneusza Kanię /2/ cecha “Boga”, który w trakcie stwarzania nie tyle łączy elementy uprzednio rozproszone, ale na odwrót, dzieli i rozgranicza wcześniej zespolone ze sobą byty (pełen tekst referatu I. Kani z 1993 roku tutaj).

To dążenie do rozłączania, rozgraniczania całości uprzednio zespolonych widać na przykład w biblijnym opisie Pierwszego Dnia Stworzenia, który Filon (3) relacjonuje w następujący sposób:

[1] Nie tylko oddzielił Bóg światło od ciemności, lecz także w odstępach pomiędzy nimi zbudował mury graniczne … takimi murami granicznymi jest wieczór i poranek: poranek (gdy pojawia się jutrzenka, po łacinie ‘lucyfer’, ten co przynosi światło) zwiastuje wesołą wiadomość, ze wzejdzie już słońce”, itd. /3/ (str. 33-34).

(Oczywiście takie “mury graniczne” rozdzielające dzień i noc nie dość, że są umowne – a zatem sztuczne – to jeszcze zupełnie nie nadają się do opisu cyklu dobowego w krajach podbiegunowych, gdzie “długi dzień” może trwać i ponad miesiąc.)

Wzorując się na dziełach “boga” opisanych w Księdze Rodzaju, Filon też stara się ustawiać sztuczne “mury graniczne” w miejscach gdzie one wcześniej nie istniały. Dokonuje on bowiem zasadniczego rozdziału między Bogiem a Światem i choć obficie wykorzystuje w swych konstrukcjach elementy stoickie, to zdecydowanie odrzuca podstawową myśl stoicką, że Bóg (rozum, umysł) jest immanentnie zawarty w dostrzegalnym zmysłowo świecie, czyli w Naturze. Podkreśla to Jan Legowicz w swym opracowaniu z 1962 roku /4/:

[2] Filon buduje swą kosmologię na całkowitym rozdzieleniu boga i świata “Świat, w znaczeniu materii, to biegunowe przeciwieństwo Boga, tu pełnia bytu, tam prawie nie-byt; spiętrzenie sprzecznych ze sobą elementów, bezpostaciowość, chaos, ciągłe dążenie do stawania się czymś innym – w przeciwieństwie do spokoju i wszechprzenikającego bożego światła. Materia w swej dynamice tkwi poza bogiem, który jej nie stwarza, tylko porządkuje jej wieczny chaos, na podstawie swych idei-wzorów kształtuje z niej świat. Przez logos materia jako chaotyczna i bezkształtna “pustka” otrzymuje formę i zarazem treść, czyli z jakościowego “nie bytu” staje się czymś. (str. 80-81).

Z opracowania Legowicza – nawet wyraźniej niż z samych tekstów Philo Judeausa – widać, że ten myśliciel konstruuje swój obraz boga po prostu poprzez przypisanie mu własności nie tyle (czczonego nagminnie w Antyku) SŁOŃCA, na którym się pojawiają plamy i które miewa zaćmienia, ale (czczonego szczególnie przez żydów) ZŁOTA, którego blask nigdy nie ulega korupcji – i które to Złoto jest Nieruchomym Poruszycielem ogromnych mas ludzkich. Ten Bóg Wymierny (a zatem dostępny Cyfryzacji) jest ciągle promieniującą PEŁNIĄ i SPOKOJEM, podczas gdy świat wokół niego charakteryzują ciągłe niedostatki i ciągły niepokój; jeśli Bóg (Złoto) zawiera sobie Pełnię Światła, to oczywiście w ‘bezbożnym’ – to znaczy, nie uporządkowanym przez „Logos Złota” – świecie z definicji musi panować Gęsty Mrok.

Pomimo iż “świat bez Boga” Filon pokrywa postulowanym przez siebie “mrokiem”, to pewne cechy charakterystyczne tego “chaosu” pozwalają nam się zorientować, o jakim to rodzaju materii mówi nasz “proto-chrześcijański” myśliciel z Aleksandrii. Otóż sfera niebieska (włączając w nią Słońce oraz planety) jest miejscem cyklicznych, nadajacych się do cyfryzacji poruszeń, więc nie w tej sferze Filon mógł się dopatrywać chaosu. Także i w okolicy gdzie on mieszkał, zarówno woda przylegającego do Aleksandrii Morza Śródziemnego jak i piasek ograniczającej deltę Nilu pustyni Sahara, nie mogły robić na nikim wrażenia “chaosu, ciągłego dążenia do stawania się czymś innym”. (Ziemia /piasek/ i woda zresztą to były elementy pitagorejskiej “czwórki” żywiołów, które starożytni Grecy – a więc prawdopodobnie i Filon – uważali za niezmienne.) Natomiast wrażenie chaosu musiało robić na nim ŻYCIE tętniące w prawie milionowej metropolii, w której mieszkał i w której z licznymi podówczas zwierzętami domowymi mieszały się, częstokroć wobec siebie antagonistycznie nastawione, grupy etniczne nie tylko z Afryki i Europy, ale także i z Azji. Nie mówiąc już o dzikich zwierzętach, o których bestialstwie („666”!) Filon na pewno słyszał legendy, chociażby w postaci modnych podówczas wśród Żydów “apokalips” – jak chociażby tej znanej chrześcijanom pod nazwą “Objawienia” (tj. UROJENIA) św. Jana.

Mamy zatem podstawy do sformułowania hipotezy, że to właśnie życie zwierząt, zwłaszcza tych nieudomowionych, nie mających w respekcie złota i nie służących ludziom, a co najwyżej stanowiących dla nich zagrożenie (lub tylko będących powodem do zazdrości ich żywotności oraz wolności), napawało tego proto-chrześcijańskiego myśliciela i strachem i chęcią jego sobie podporządkowania (względnie zniszczenia). Zgodnie zresztą z podstawowym nakazem, rozpoczynajacym żydowską Księgę (Torę) “panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios i nad wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!” Wszystkie te ruchliwe istoty charakteryzują się przecież tendencją do “ciągłego stawania się czymś innym”, co wynika po prostu z definicji życia, jako PRZECIWENTROPICZNEGO, napędzanego “od wewnątrz” procesu przemiany materii. (Procesu w sposób „bezbożny” polegającego na „regeneracji z nadkompensacją doznanych zaburzen homeostazy”, jak podkreślił to Jean Piaget w połowie wieku XX.) A zatem to przyroda ożywiona, zwłaszcza w jej nieprzyjaznej człowiekowi formie nieujarzmionych BESTII, to był dla Philo Judeausa CHAOS, świat materii, charakteryzujący się przez “gęsty mrok” i Zło /5/.

Przeciwieństwem tego “chaosu materii ożywionej” jest Bóg (Złoto?), będący Pełnią i Spokojem, a zatem z definicji istotą nie animowaną, martwą, nie pobudzaną wewnętrznie do dokonywania jakichkolwiek poruszeń mających na celu uzupełnienie (z „nadkompensacją” jak to zauważa Jean Piaget!) odczuwanych przezeń niedostatków. Bóg jako PEŁNIA BEZRUCHU jest, według Philo Judeausa, tym dobrym, nadziemskim światłem, którego promieniowanie ożywia (czyli porusza, aktywuje) działalność specyficznego Logosu, “bożego słowa”, przez Żydów zwanego Torą. Ta Księgą iluminowani, predestynowani ku temu ludzie – “synowie boży”, traktowani przez Filona (jak pisze Legowicz) jako “małe bóstwa” – przekształcają zły świat chaosu, niejednorodności i niepokoju, w bogo-podobny świat porządku, jednorodności, ciągle trwającego światła oraz wieczystego spokoju.

Filona bóg wtórny, “Wielki Transformator” i Poprawiacz Przyrody

Tak wygląda w swym, jak najbardziej ogólnym zarysie, teozofia Filona z Aleksandrii i nie trudno tutaj zauważyć, iż takie widzenie, zarówno świata jak i boga, ma cechy poznawczej patologii: “Bóg” (Złoto?), który(e) przetwarza ożywioną materię – czyli “prawie nic, nie-byt” – w “coś”, nie może być tym samym Stwórcą który w 5 dniu biblijnej Kreacji Świata stworzył zoon, zwierzyną, czyli to “prawie nic”. Pomimo iż Filon robi wrażenie osoby wykształconej w zakresie konstrukcji sylogizmów, zdaje się on nie zauważać, że dopiero w sytuacji, gdy już istnieje zjawisko traktowane jako model, to się jest w stanie skonstruować jego wyobraźniowe przeciwieństwo, czyli to, co Filon nazywa “bogiem”: robi się to na zasadzie dobierania słów o znaczeniu przeciwnym: zmienny-stały, mroczny-oświetlony i tak dalej. “Bóg” tego starożytnego żydowskiego myśliciela [2] będąc przeciwieństwem na pozór chaotycznie się zachowującego świata materii ożywionej (zoon), może być tylko “BOGIEM WTÓRNYM”, czyli Przetwarzaczem, Transformatorem Przyrody, jej Uporządkowywaczem.

To ostatnie słowo na francuski tłumaczy się jako l’Ordinateur, termin mający obecnie znaczenie banalnego komputera, “bożej maszyny” ułatwiającej “małym bóstwom” (czyli uczonym i bankierom) przeliczanie i przetwarzanie wszystkiego według pitagorejskiej “liczby i miary”. Tą koncepcją “prac Boga” Filon się zachwyca i nie trudno dzisiaj zauważyć, że obecny program CYFRYZACJI CAŁEJ PLANETY, to nic innego jak realizacja, przy pomocy komputerów, „BOŻEGO PLANU” wskazanego przez Filona Judeausa 2 tysiące lat temu!

Oto „Bóg Cyfryzacji” wg MG, Berkeley72:

By móc się jak najbardziej upodobnić się do NIERUCHOMEGO PRZETWARZACZA Przyrody (przez Philo Judeausa zwanego “Istniejącym”), ludzie winni u siebie wytrzebić wszelkie “zwierzęce” odruchy. Te odruchy arystotelesowskiej “duszy zmysłowej” nie dość, że nie dają się po pitagorejsku ująć w sposób cyfrowy, to jeszcze wywołują w duszach ludzi zamęt oraz chaos. Tutaj wzorem dla Filona był sam mityczny twórca religii judaizmu:

[3] “Mojżesz, który jest zdania, że z duszy należy wyciąć i całkowicie usunąć część gniewliwą. To co on kocha, nie jest powściąganiem namiętności (metropatheia) ale zupełnym jej brakiem (apatheia). … Jeśli ktoś … jest kochany przez Boga, to jego obowiązkiem jest rozmyślać o całej duszy, następnie ogarnąć piersi, to znaczy gniewne wzburzenie, odjąć je i odciąć, aby po usunięciu wojowniczej części zapanował na przyszłość spokój.” (Jest to ni mniej, ni więcej PROGRAM UCZUCIOWEJ AUTOKASTRACJI; Alegoria Praw, ks. III, str. 128-132)

Uważny czytelnik “Państwa” Platona, bez trudu zauważy, że symbolicznie umieszczona w piersiach „dusza pobudliwa” była podstawowym elementem odróżniającym wojowników (i strażników) platońskiego Państwa od strachliwego pospólstwa: ta “dusza gniewliwa” (ang. ‘irrascible‘) w piersiach symbolizowała nie tylko dzielność (męstwo), ale nawet, dobrze wychowana, była najlepszym pomocnikiem… rozumu (patrz “Państwo”, ks. IV).

W piersiach umieszczona jest nie tylko dusza, symbolizująca u wszystkich wyższych zwierząt ich organ odwagi, ale także i serce, wspólne wszystkim zwierzętom posiadającym krwioobieg. Gdy cytowany prze Filona Mojżesz “odcina (sobie) piersi”, to oznacza, że nakazuje swym wyznawcom wytrzebienie namiętności, jaki w każdym “zwierzęciu” wywołują odruchy serca /6/. (…) Imitując Mojżesza, poprzez spotęgowany kult stoickiej apatii, Filon automatycznie “odcina od siebie” zarówno sympatię dla świata Przyrody, jak i wszelkie odruchy empatii dla nawet mu genetycznie bliskich osób. (Dzisiaj byśmy powiedzieli, iż czyni z siebie „autystę z wyboru”.) Automatycznie więc czyni z siebie chłodnego, zamkniętego w sobie egoistę, wykorzenionego ze świata i odartego ze wszystkich wyższych uczuć umysłowego kalekę, prawdziwego PRZYJACIELA BRZYDOTY, zupełnie ślepego nie tylko na piękno Natury, ale i na elementarne zasady funkcjonowania istot ożywionych, będących dla niego “prawie niczym”. (Stąd istniejące tylko w języku polskim słowo „brzydota” – a właściwie BŻYDOTA – zapewne pochodzi od opisu „żydowskiego piękna” jakim jest chociażby rytualny ubój domowych zwierząt.)

Warto tutaj dodać, że w swym strachu przed zmysłowym pięknem ten antyczny „przyjaciel bżydoty” posuwa się nawet do stwierdzenia, iż:

[4] Jeśli zobaczysz rzecz piękną, która ciebie ujmie, i z jej powodu możesz postąpić nierozważnie, wtedy uciekaj w wyobraźni od tej rzeczy i nigdy nie oswajaj z nią duszy, to znaczy nie myśl i nie zastanawiaj się nad tym, ponieważ ciągłe wspomnienia pozostawiają wyraźne ślady, szkodzą duszy i często wbrew woli powodują w niej zamęt. (Alegoria Praw, ks. III, 16)

Tutaj Filon, choć w księdze “O stworzeniu świata” troszczył się o wmontowanie tego biblijnego mitu, w platoński mit o zbudowaniu świata przez doskonałego – a zatem dobrego – demiurga, okazuje się być TOTALNYM ANTYPLATOŃCZYKIEM i ANTYSOKRATYKIEM. Ucieka on bowiem od uwielbianego przez Sokratesa zmysłowego “bożka niepokoju” zwanego Erosem, goniącym za Pięknem /7/ oraz Poznaniem jak najobszerniejszych Prawd, czyli za czymś przez sokratyków kojarzonego z Obiektywnym Dobrem! Jak bowiem interpretować postępowanie wychwalanego przez Filona Mojżesza, który według Biblii, dumny z otrzymania od „Boga” Kamiennej Tablicy z napisem „Nie zabijaj!”, widząc że ten slogan nie wzbudza należnego mu respektu wśród izraelitów, zarządził coś takiego:

Czyż ta scena to nie apoteoza PODŁOŚCI psychopatów działających w imieniu urojonego „Boga”? Co więcej, odnośnie Mojżesza, Filon z zachwytem stwierdza coś takiego:

[5] “Bez zmęczenia żyje ten, komu Bóg z obfitości i łaskawości użycza dóbr doskonałych. I przeciwnie, ten kto przez wysiłek zdobywa cnotę, okazuje się mniej znaczącym i mniej doskonałym niż Mojżesz, który bez trudu i łatwo ją otrzymuje od Boga. … Jak bowiem trudzenie się jest czymś mniejszym i bardziej pospolitym od braku wysiłku, podobnie ma się rzecz niedoskonała w porównaniu z doskonałą, trak samo człowiek uczący się w porównaniu z mającym wiedzę w sobie.”(Alegoria Praw, ks. III, str. 135)

Z tych zdań bardzo wyraźnie widać, że Filon Żyd (Judeaus) nie był zbyt inteligentny, czyli wyćwiczony w sztuce kojarzenia przedmiotów przezeń omawianych: Mojżesz był człowiekiem, a człowiek – jak każdy zoon, zwierzę – musi ćwiczyć swe organy, włączając w to pamięć, gdyż te nieużywane, ulegają z czasem zanikowi. O tym banalnym zjawisku, określonym przez Lamarcka jako PRAWO BIOLOGII, doskonale wiedzieli starożytni Grecy, którzy z zapałem, także w Aleksandrii, na licznych tam stadionach oddawali się powtarzaniu męczących ćwiczeń. A jeśli chodzi o doskonalenie umysłu, ukuli oni nawt maksymę „repetitio mater studiorum est”. Bez wysiłku przyswojenia sobie tego, co Mojżesz się od „boga” dowiedział na górze Synaj, ten mityczny założyciel Izraela zachował się jak PLUGAWY DUREŃ i HIPOKRYTA, który w imię „nie zabijaj” urzadził masakrę swych „braci i synów”. I ta ukryta za sławnym „Dekalogiem”, perwersja zachowania się, od czasów biblijnych charakteryzuje historię zarówno Starego jak i Nowego Izraela.

Uogólniając powyższy wywód, warto przedstawić CAŁOŚĆ zasad postępowania „małych bogów Izraela” w formie, opartego o „wypożyczony” z hinduizmu znak TANTRY /8/, wykazu Widocznych i UKRYTYCH cech judaizmu. Judaizm jest bowiem religią KASTOWĄ, będąca zwulgaryzowaną IMITACJĄ charakterystycznego dla Indii Bra(h)manizmu (stąd imię Abraham, itd. – patrz przypis /9/. I takiej to Eleganckiej Religii „wszechkatolicy”, po obaleniu komunizmu, obchodzą święto 17 stycznia.

Z tego krótkiego przeglądu zasadniczych cech teozofii Filona wyraźnie widać iż z czasem, dzięki rozprzestrzenieniu się chrześcijaństwa, ta starożydowska „ślepa teozofia” stała się programem przebudowy świata realizowanym przez iluminowane Biblią narody. Samo zreszta słowo ‘cywilizacja’ pochodzi od łacińskiego civitas, czyli miasto, stąd ta tendencja do przekształcenia całej Planety w jedno monstrualne super-miasto. Jak to dzisiaj widać chociażby w Warszawie, powstaje nam Globalne Miasto zbudowane na wzór WYPCHANEGO ZŁOTEM Nowego Jorku, ‘uświetnionego’ niedawnym „odkupicielskim” /10/ zawaleniem aż 3 (1, 2 i 7) wież Centrum Światowego Handlu. (WTC – pod tych wież gruzami zginęło blisko 3 tysiące „chciwych na Pieniądz” tam pracowników i identyczną CYFRĘ cytuje Biblia, przy opisie masakry „czcicieli Złotego Cielca” pod górą Synaj; ten ówczesny „mord założycielski Izraela” psychologicznie ułatwił mojżeszowym rozpoczęcie podboju Ziemi Obiecanej, podobny zbiorowy mord „9-11” w r. 2001 w Nowym Jorku, rozpoczął ekspansję „Globalnego Izraela” w krajach islamu):

(Warto w tym miejscu dodać, że czysto zoologiczne, lamarckowskie uwarunkowanie rozwoju ludzkich „pożądań sukcesów” /11/ powoduje, że im więcej będziemy mieli SZTUCZNYCH „CYFROWYCH” WZMACNIACZY potęgi człowieka (patrz fig. Berkeley72 powyżej), tym bardziej „od spodu” ta cywilizacja będzie napędzana głupotą, podłością oraz bżydotą ludzkich zachowań – co zresztą w Polsce dzisiaj doskonale daje się zaobserwować.)

*

Nasuwa się tutaj pytanie zasadnicze. Jak to się stało, że psychotyczne wręcz rojenia Philo Judeausa o “Bogu Nie-Stworzycielu Świata Materii Żywej” – a więc “bogu” będącego wrogiem wszystkich zwierząt (w tym i ludzi o duszach nie wykstrowanych z odruchów serca) – przeniknęły do kultury chrześcijańskiej, ponoć opartej na naukach Jezusa z Nazaretu, człowieka który nie bał się demonstrować swej “duszy gniewliwej” wobec jerozolimskich Faryzeuszy oraz Skrybów? Odpowiedź na to pytanie jest trywialna i udzielił jej Największy Apostoł Ukrzyżowanego, św. Paweł /12/. W Liście do Rzymian 11, 13-24 pisze on otwarcie, iż jego misja od „Boga” (zaprogramowana już przed jego narodzeniem! Galacjan 1:15-16) polega na wszczepianiu, wbrew naturze, “gałęzi odciętych z dzikiego drzewa oliwnego (czyli ze społeczności pogan), w szlachetne drzewo oliwne” jakim dla niego jest oczywiście judaizm. I że w związku z tym “wszczepieniem” każdy chrześcijanin “staje się uczestnikiem korzenia (judaizmu) i tłuszczu oliwnego”. (Ten “tłuszcz” występuje oczywiście w formie szlachetnych zasobów złota, jakie kler zwykł gromadzić w swych watykańskich skarbcach, względnie dosłownie, w warstwie tłuszczu, gromadzącego się na brzuchach dostojników Kościoła).

Poniżej zdjęcia wystroju nowych cerkwi w Rosji, demonstrujące że dostarczający klechom „oliwnego tłuszczu” do nim się karmienia, „sojusz Gwiazdy i Krzyża” stał się rzeczywistością – by parafrazować tytuł wydanej przed dziesięcioleciem w Polsce książki Michaela Jonesa, członka PAN w Z-nem:

A oto wystrój wnętrza Katedry w Wirtzburgu (Niemcy). Prawdziwy Sojusz Menory i Krzyża (w tle):

https://www.tripadvisor.ch/LocationPhotoDirectLink-g187321-d243434-i179202714-St_Kilian_Cathedral-Wurzburg_Lower_Franconia_Franconia_Bavaria.html

Czytać całość artykułu na ten temat w oryginale z roku 2004: http://zaprasza.net/a_y.php?article_id=5479 ; a w jego wersji angielskiej z r. 2005: http://markglogg.eu/?p=2181

Post Scriptum 23-01-2019. W świetle powyższego opracowania, z którego wynika iż ISTNIEJĄCY bóg ludu mojżeszowego to po prostu ZŁOTO, staje się zrozumiałym pojawienie się na Zachodzie, omawianej na naszej konferencji „Mut zur Ethik” w Szwajcarii przed 5,5 laty, książki Waltera Russela Meada „Bóg i Zło(to)” – http://markglogg.eu/?p=701

Post Scriptum II

PS II. Zapomniałem dodać, że ponieważ BÓG-ZŁOTO ma charakter WYMIERNY (K. Marks zdaje się pisał, że Złoto/Pieniądz jest MIARĄ WSZECHRZECZY) więc jego ŁASKA ma charakter CYFROWY.

Do jakiego stopnia mali BEZBOŻNI ludzie są zawistni o PEŁNĄ SPOKOJU ŁASKĘ tego BOGA WSZECHRZECZY, świadczy chociażby fakt, że zbiera się w Warszawie specjalna Komisja Sejmowa, mająca ustalić CYFRĘ comiesięcznej „Łaski od Boga Pieniądza” wiernej służebnicy NBP Martyny Wojciechowskiej

Przypisy i bibliografia:

(1) Pierre Thuiller “Wielka Implozja; raport o zapaści Zachodu w latach 2002-2005” (La grande implosion; le rapport sur l’effondrement de l’Occident en 2002-2005), Fayard, Paris, 1995. Pierre Thuiller, z którym autor w latach 1979-1981 utrzymywał osobiste kontakty, był redaktorem naukowego miesięcznika “La Recherche” i autorem, sarkastycznej wobec społecznych zachowań się znanych uczonych, popularno-naukowej książki “Le petit savant illustré”.

(2) Ireneusz Kania “P^eru Ur^ewu – dwa programy Jahwe a źródła współczesnego kryzysu ekologicznego” [w] “Biblijne korzenie ochrony oraz niszczenia środowiska”, Biblioteka Zielonych Brygad, no. 8, Kraków 1994 (http://www.zb.eco.pl/bzb/8/czesc1.htm). W tym, liczącym 26 stron referacie, wygłoszonym 7 czerwca 1993 roku na naukowej sesji na Uniwersytecie Jagiellońskim, Ireneusz Kania przytacza liczne przykłady systematycznej dewastacji przyrody przez iluminowanych Biblią protestantów, zwłaszcza anglosaskich. Cytuję:

Sir J. Hoocker, pisząc o wyrębie kalifornijskich lasów sekwojowych w XIX w., używa określenia “stulecie eksterminacji” i przedstawia ten proceder tak: “…wyrok na te szlachetne lasy już zapadł. (…) Od jakichś dwudziestu pięciu lat Anglosas, ze ślepą wściekłością, posługując się ogniem bądź piłą, niszczy wszystko czego nie może wykorzystać, nie szczędząc niczego – ani drzew młodych, ani starych.” Jest to świadectwo bardzo symptomatyczne właśnie dla dziewiętnastowiecznej mentalności anglosaskiej. Relacji podobnych, ukazujących dość dziwny dla nas obecnie stosunek – pełen wrogości, ba nawet nienawiści do przyrody żywej – znamy wiele szczególnie z dziejów podboju amerykańskiej prerii i dziewiczych lasów.

To właśnie ci, bez żadnej przesady “wypchani Bogiem”, anglosascy zawodowi dewastatorzy przyrody podbili – w sposób “niewidzialny” – Polskę w 1989 roku, by następnie zmusić nasz kraj “pod Bogiem” do współudziału w obecnie realizowanej dewastacji Iraku…

(3) Filon Aleksandryjski “Pisma”, PAX, Warszawa 1986.

(4) Jan Legowicz “Filozofia okresu Cesarstwa Rzymskiego”, PWN Warszawa 1962 s. 80-81.

(5) Należy w tym miejscu przypomnieć, że u mniej spostrzegawczych myślicieli starożytności dominowało przekonanie, że do “materii” (gr. hylos) oprócz ciał nieożywionych zaliczają się także istoty zdolne się poruszać i obdarzone duszą (gr. zoon – zwierzęta). Z tego powodu te prymitywne, starożytne poglądy noszą nazwę hilozoizmu. Dopiero Arystoteles dokonał ścisłego rozgraniczenia między istotami żywymi i martwymi. Do tych pierwszych zaliczył wszystkie te, które się odżywiają i rosną (rozmnażają), którym przypisał posiadanie duszy wegetatywnej (roślinnej). Niestety w XVII wieku, wraz z Kartezjuszem, który zwierzęta zaliczył do (nie posiadających duszy wegetatywnej, a zatem martwych) maszyn, definicja Arystotelesa uległa zapomnieniu. Wskutek tej kolektywnej atrofii poznawczej, biolodzy nagminnie zaliczają do istot żywych mikro-kryształki wirusów, które nie posiadają zdolności ani do dżywiania się, ani do wzrostu (w postaci samodzielnego rozmnażania swej populacji).

(6) Sprawa “braku serca” Boga Biblii jest dość dobrze znana specjalistom. W dostępnej w Polsce książce amerykańskiego jezuity Jack’a Milesa “Bóg” (wyd. De Capo, 1998) autor się zastanawia “Być może autor, który jako pierwszy opisał (w Biblii) Boga, wyposażył go w cechy nieludzkie (…) nie można jednak wykluczyć, że zainspirowali go ludzie, którzy pragnąc uchodzić za bogów, zachowywali się nieludzko … nie jeden z żądnych władzy wojowników starał się przedstawić siebie jako władcę nie kierującego się litością, żądzami i namiętnościami…”. Najlepszej ilustracji, jak funkcjonuje żądny władzy “wojownik bez serca”, dostarczył dowodzony przez Mojżesza, kapłański klan Lewitów, który pod górą Synaj “dla przykładu” we śnie wymordował trzy tysiące swych “braci i synów”.

Istotne odkrycie, że kapłani Izraela kastrowali u siebie serce, występuje chociażby u G.W.F. Hegla, ostro za tą filo-sokratyczną uwagę krytykowanego przez aktualnego proroka post-modernizmu, Jacquesa Derridę. Według Derridy, dokładającego wysiłków, aby zdekonstruować (to znaczy wykastrować) na świecie wszelkie więzi narodowe oraz etniczne, “każdy winien mieć serce obrzezane, to powinna być forma uniwersalnej religii”. Są to poglądy relacjonowane w pracy J.D. Caputo “Prayers and Tears of Jacques Derrida. Religion without Religion”, Bloomington Univ. Press, 1997. Ta praca jest z kolei cytowana w szerszym, opublikowanym w 2002 roku, opracowaniu kolektywnych odruchów przystosowawczych “walczącej o byt” żydowskiej inteligencji, dokonanym przez profesora psychologii Kevina MacDonalda z Uniwersytetu Stanu Kalifornia, Long Beach, pt. The Culture Of Critique”, (1stBooks – rev. 8/27/02; ISBN 0-7596-7222-9).

(7) Ta ‘ucieczka od Erosa’ iluminowanych Biblią “małych bogów” była zjawiskiem dobrze znanym w antycznym Izraelu, gdzie naśmiewano się z udających pobożność “faryzeuszy z krwawym czołem”. Chodzili oni bowiem po mieście z zamkniętymi oczyma, aby nie widzieć pięknych kobiet – i oczywiście, co chwilę rozbijali swe głowy o jakieś mury i słupy. Ten pogląd o złu, jakie dochodzi do człowieka za pomocą jego zmysłów, był podówczas w Izraelu tak silny, że nawet w Ewangeliach zachowała się nauczanie Jezusa o tym, że lepiej wyłupać sobie oko lub uciąć rękę, niż dopuścić się dotknięcia – chociażby tylko wzrokiem – zakazanych przez Prawo /Torę/ przedmiotów, nie będących własnością miotanego naturalnymi pożądaniami nieszczęśliwca. (Warto w tym kontekście przypomnieć, iż ponad stulecie temu, Frederyk Nietzsche argumentował, iż to chrześcijanie próbują u siebie zadusić Erosa, ale ten niśmiertelny Eros zmartwychwstał, ale tym razem jako Ucieleśnienie Zła.)

(8) Odnośnie symbolizmu znaku Tantry (przedstawiającego, schematycznie, zespolenie się męskiego i żeńskiego seksu) warto przeczytać cały artykuł, niestety w języku angielskim „Does the Tantra sign embody the sense of whole Euro-American Civilization?”. A w szczególności jego rozdzial: „The ‘Mind in Genitalia’ limitation of Judaists, of Darwinians and of Genderists of today” – http://markglogg.eu/?p=2144.

(9) Jak to zauważył niedawno francuski antropolog, ukrywajacy się pod nickem „Herboris”, cytowany w „Czy żydowski JAHWE to ATRAPA hinduskiego BRAHMA – Stworzyciela Wszechświata?” (http://markglogg.eu/?p=2019), hinduskie podstawowe credo „Aham Brahmasmi” (Ja Jestem Brahman) brzmi identycznie jak hebrajskie JHWH. Jednak w przeciwieństwie do żydowskiego JHWH PEŁNI BEZRUCHU, hinduski Brahma jest okazem „grzesznej” żywotności, jak helleński Eros goni za Pięknem emanowanym przez jego oblubienicę Saraswati. (To od tej bogini imienia (s)twórcy Biblii utworzyli imię żony-siostry Abrah(a)ma, Sara; co więcej „Herboris” sugeruje, żeHebrajczycy, zamieszkujący przed ich migracją, na północny-wschód od Eufratu, mając szerokie kontakty ze światem hinduskim wykombinowali, że to oni będą „czystymi braminami”, którzy będą panować nad poganami pochodzącymi z innych narodów, zepchniętymi do roli hinduskich „nietykalnych”.) Mówiąc krótko, całą religię judaizmu należy traktować jako atrapę, prymitywną IMITACJĘ BRAMINIZMU,oryginalnej religii Indii.

(10) Jonhn Strugnell, który przez kilka dekad przewodniczył międzynarodowej komisji, badającej rękopisy znalezione w Qumran nad Morzem Martwym, będąc pod wrażeniem tych starożytnych, judejskich tekstów (omawiających, m.in. zasadę „odkupicielskich mordów” opisaną przez Izajasza), na łamach izraelskiego dziennika Haaertz wyraził się, iż “JUDAIZM TO POTWORNA RELIGIA”. https://en.wikipedia.org/wiki/John_Strugnell

(11) Na temat wymuszonego przez elementarną, „zwierzęcą” fizjologię człowieka, potęgowania się potrzeb, które są w pełni zaspakajane, już blisko 40 lat temu napisałem, dla paryskiej „Kultury”, naukowy esej „Wykład na temat rozwoju potrzeb”. Nie udalo się go jednak opublikować na Zachodzie, ale udało się w PRL-u, w „Twórczości” nr 2/83 i jeszcze raz w „Obywatelu” w 2002 roku. Wersja internetowa: http://sowa.blog.quicksnake.pl/Marek-Glogoczowski/WYKAD-NA-TEMAT-ROZWOJU-POTRZEB-u-Obywatela-Siedzcego-w-Wannie-z-Ciep-Wod

(12) Święty Paweł, podobnie jak Filon, uważał, iż istnieje zasadnicze przeciwieństwo między bogiem a światem, czemu wyraz dał w “I liście do Koryntian” w rozdziale 2: “Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo (“prawie nic”) mądrości świata?” itd. Ten pełen arogancji oraz pychy stosunek do świata, zarówno św. Pawła jak i Filona Żyda, uważających się za napełnionych “bożym światłem (złota? – 2019)”, był cechą wspólną patologii poznawczej ogółu ówczesnych judejskich Czcicieli Pisma. I to do nich się odnosi znana, choć obecnie rzadko przypominana, uwaga Jezusa z Nazaretu: “A gdy światło, które w Tobie jest, ciemnością jest, sama ciemność jakąż będzie?”

Noworoczny (2019 AD, czyli 102 po WPR) Midrasz o Spotkaniu Mojżesza z Głosem “JA JESTEM” Zza Pustynnego Krzaka

W połowie grudnia br., przy okazji uczestnictwa w Walnym Zebraniu Zdrużenia SLAVICA w Nitrze (Sk), odwiedziłem w Bratysławie małżeństwo słowackich architektów, mych znajomych od lat. W trakcie u nich “nieco alkoholowego” przyjęcia, gospodyni która kilka lat temu organizowała muzeum diecezjalne przy katedrze w Nitrze i która czasami przegląda moje teksty, zapytała się ot, tak sobie : “Wy w Polsce macie taki kościół, w którym na ołtarzu jest bezlistny krzak. Gdzie to jest i co to oznacza?“

Przypomniałem jej zatem, że to w krakowskich Łagiewnikach zbudowano gigantyczne “jak hala fabryczna” Sanktuarium, na ołtarzu którego, pod obrazem promieniującego miłością serca Chrystusa, ustawiono prosty globus, obramowany gałęziami bezlistnego krzaka, zapewne tego zza którego Mojżesz usłyszał  na pustyni glos “Ja Jestem” (JHWH po hebrajsku). Według mnie, ta sceneria symbolizuje PLAN OBJĘCIA CAŁEGO GLOBU etycznymi zasadami judaizmu – pod przywództwem, oczywiście Chrystusa Króla.

Moja, już trochę wstawiona znajoma, się zatem zapytała “A co ten Mojżesz pod tym krzakiem robił? Mnie, jako że też spożyłem trochę dobrego trunku – a akurat było to wino wyprodukowane w Izraelu, które testowaliśmy, czy nie jest przypadkiem oszukiwane – odpowiedź narzuciła się sama: zapewne robił on to co każdy normalny człowiek, załatwiał swoją potrzebę!

No i wybuchła wśród nas, zadowolonych z tego odkrycia, tak zwana “burza mózgów”, zaczęliśmy się zastanawiać, co ten Mojżesz, kucający za krzakiem, z którego unosił się dymek jakby się on palił (są ponoć na pustyniach takie rośliny) usłyszał?

Ja, jako UCZONY W PIŚMIE, bystro skojarzyłem, że właśnie wtedy, załatwiającego się za krzakiem proroka Izraela, GŁOS “JA JESTEM” powiadomił, że wybrał go sobie jako na świat swego przedstawiciela. I przekazał zdrętwiałemu z wrażenia Mojżeszowi wiadomość o tym, że “Ja Jestem Bogiem Jedynym, który Twój naród wybrał by trzymać go oddzielnie od wszystkich innych narodów oraz religii“. Oceniając z dystansu 3 tysięcy lat dzieje tego znanego biblijnego programu, polski historyk antyku, Tadeusz Zieliński fachowo zauważył już przed stu laty: Żydowscy reformatorzy szukali sposobów, by połączyć razem te dwie kultury (judaistyczną i gojowską, zwaną podówczas helleńską), ale zasady, które nimi rządziły, były ze sobą nie do pogodzenia. (…) Żydzi, którzy odmawiali “zrzeszenia się z resztą ludzkości” byli, jak to któryś z wczesnych kronikarzy zauważył, “nie gościnną, anty-ludzką rasą.” (Patrz  ”Siedem Świateł Rozumu – ref. 3.)

Etymologiczne (i merytoryczne) pokrewieństwo współczesnego AUTYZMU z antycznym  FARYZEIZMEM – czyli o Magii Autystycznych Urojeń

Co ciekawsze, to zalecone przez GŁOS ZZA KRZAKA, “trzymanie się oddzielnie” (po hebrajsku perushim, stąd sławny faryzeizm), unikanie zbyt bliskich kontaktów z innymi ludźmi i innymi kulturami, na początku wieku XXI stało się się ułatwiającą życie cechą całych rzesz AUTYSTÓW w najbardziej zaawansowanych obecnie, pod względem technicznym, krajach świata! Warto zatem przypomnieć, sformułowaną już w 1904 roku, przez szwajcarskiego psychiatrę Eugen Breulera, definicję tej aberracji osobowości: ”Jest to wycofanie się człowieka do jego urojeń, przeciw którym jakikolwiek wpływ z zewnątrz staje się nie tolerowanym zaburzeniem”.

A kto, według Biblii, robił biznes, zwany potocznie HUCPĄ,  przez nagłaśnianie swych UROJEŃ? Wspominaliśmy już Mojżesza, który zza krzaka USŁYSZAŁ głos, który z czasem napełnił jego “naród” uczuciem Wybraństwa. Wcześniej praprzodek Mojżesza, patriarcha Jakub lubujący się, jak klasyczny autysta, dekować w izolującym go od niebezpieczeństw otoczenia namiocie, uroił sobie, że walczy z BOGIEM! (“Za nic nie mogę pojąć walki Jakuba z Bogiem, o której mówi Księga Rodzaju 32,25-33“, zauważa sympatyczny ksiądz Jacek Salij.) Ta WALKA Z CIENIEM jednak spowodowała, że Urojony Bóg nadał Jakubowi imię IZRAEL, czyli “mocny Bogiem”. Zmyślone na tej samej zasadzie, “dobrze sprzedane” urojenie faryzeusza Szawła, który na drodze do Damaszku usłyszał GŁOS Zmartwychwstałego Chrystusa, znacznie zwiększyło AUTORYTET tego głównego autora Nowego Testamentu, znanego następnie pod ksywą “św. Paweł” (po łacinie mały i strachliwy). A i sam Jezus Zmartwychwstały, który bez żadnej psychicznej traumy po mękach ukrzyżowania, przez pewien czas ponoć się ukazywał Wybranym, mógł być tylko ich Urojeniem, dodającym (piekielnej!) MOCY wierzeniom otumanionych przez kler chrześcijan – vide nie tak dawne żądania Jego Ukoronowania, formułowane przez zgromadzone przed łagiewnickim sanktuarium tłumy!

Wojna z ENTROPIĄ (bezwładem myśli) Mojżeszo-Paulinizmu, to zadanie dla autentycznych, ZHELLENIZOWANYCH chrześcijan

(“Hellenistyczne” podejście do świata, według angielskiego filozofa i pisarza  Matthew Arnolda (1869) polega na “umyśle i intelekcie elastycznym i samo się korygującym, wrogim fanatyzmowi, sztywności i jednostronności, jest to umysł pozwalający nam widzieć, jak rzeczy naprawdę wyglądają. Z drugiej strony  ’hebraizacja’ polega na poświęceniu wszystkich innych cech naszego bytu jego stronie religijnej, co prowadzi do wąskiego i pokręconego rozwoju tej religijnej naszej strony” )

Otóż już w starożytności były, inspirowane zachowanymi w Ewangeliach, antyfaryzejskimi naukami Jezusa z Nazaretu, trwające przez kilka wieków próby (np.MARCJONIZM) oderwania życia wspólnot chrześcijańskich od podłego “hebrajskiego korzenia”  stworzonej nad Jordanem Wiary. Jednak wskutek znanego zjawiska duchowej entropii, pchającego się do przysłowiowego żłoba kleru, tak jakoś wyszło, że Kościół Powszechny, w dość bezwładny sposób zaakceptował nie tylko Księgę Autystów-Hipokrytów o nazwie Stary Testament, ale wzmocnił jej MIZOLOGOS (Przeciw Rozumowy) wydźwięk, twórczością bezwstydnie wychwalającego Bożą Głupotę (tak! czytać I list do Koryntian!) samozwańczego apostoła Pawła. I w tej formie ten najzwyklejszy KOŁTUN, powstały z byle jak połączonych ze sobą neuronów, w mózgach nauczonej żyć urojeniami ludności, trwa do dzisiaj. Jak to niedawno, na portalu neon24  z dumą potwierdził “zoologiczny antykomunista” (czyli zadeklarowany wróg Jezusa z Nazaretu, który był komunistą) ukryty za nickiem “Husky”: ”Stary Testament jest fundamentem wiary i pobożności Nowego Testamentu, są też w nim elementy, które zachowują trwałą aktualność. Życie religijne, pobożność, oddawanie czci Bogu odzwierciedlają wielowiekową ciągłość.“

Na początku wieku XX była jednak bardzo udana, trwająca przez trzy czwarte stulecia, próba uwolnienia świata od “uścisku ramion mojżeszowego krzaka”, uwidocznionego na ołtarzu sanktuarium w Łagiewnikach. W naszej części Europy była ona autorstwa przejętej ideami marksizmu, grupy tak zwanych “bolszewików”, głównie rosyjsko-kaukasko-polskiego pochodzenia (patrz zdjęcie zbiorowe pierwszego bolszewickiego rządu w “On Jewish origin of communism“; Trocki/Bronstein oraz Dzierżyński są na nim nieobecni)

Niestety ta próba zakończyła się dość raptownie z 30 lat temu, przy walnym w tym udziele zarówno Watykanu jak i nowojorskiej sekty Chabad Lubawicz.

Marzenie zatem Tadeusza Zielińskiego, który przed stu laty był rodzajem “hellenistycznego guru” bolszewickiej elity,  o odtworzeniu AUTENTYCZNEGO CHRZEŚCIJAŃSTWA, dla którego “Starym Testamentem” jest “helleńskie dziedzictwo, które Chrystus wprowadził do hebrajskiej tradycji” należy odłożyć ad Kalendas Graecas. Tutaj chciałbym tylko, za mym tekstem sprzed roku “Czy hebrajski Jahwe to atrapa hinduskiego Brahma“, po raz n-ty wskazać, że AUTYZM TEJ “NASZEJ” MIZOLOGOS WIARY musi logicznie doprowadzić do gigantycznej katastrofy kompletnie skretyniałej LUDZKOŚCI:

„Co ja zarzucam najbardziej judaizmowi – podobnie jak i „paulińskiemu” chrześcijaństwu – to agresywną ANTYZOOLOGIĘ obu tych abrahamicznych wierzeń. Jest to differentia specifica pomiędzy religiami zwanymi ANIMISTYCZNYMI (od zwierząt zwanych ‘animals’) i religiami INANIMISTYCZNYMI, do których należą wszystkie oparte na żydochrześcijańskiej Biblii wierzenia. To już bowiem w starożytności filozof  Celsus dostrzegł, że chrześcijanie WIERZĄ W TRUPA (widocznego na krzyżu); pośród manuskryptów znalezionych w Qumran nad Morzem Martwym znajduje się jeden złożony z psychopatycznego wyszczególniania zrobionych przez ludzi narzędzi, wszystkie one poprzedzone przymiotnikiem „boże” (pismo, miasto, świecznik, kielichy, skrzynia, namiot, itd., itd.) Manuskrypty tego rodzaju stanowią świadectwo, że już Żydzi antyczni mieli obsesję CUDOWNOŚCI PRODUKTÓW„TECHNÉ” (po starogrecku „kuchennych prac”). W przeciwieństwie do tych”wartości faryzejskich”, przywiązanie się do “techné” było traktowane z odrazą jako „niewieście” nie tylko przez starożytnych Greków, ale także przez nowożytnego filozofa pochodzenia żydowskiego, Barucha Spinozę …”

To, znamionujące klasyczny autyzm, tępe zafascynowanie się martwymi, z definicji, produktami ‘techne’, w sposób automatyczny zadusza szersze spojrzenie na samo życie, jako BIOLOGICZNE zjawisko. Ci, którzy na serio traktują “hellenistyczną” uwagę Jezusa z Nazaretu, iż “oko twoje jest świecą ciała Twego“, bez trudu dostrzegają, że ich własne życie polega na cyklicznym metabolizmie wchłanianych przez nich cząstek materii (także w jej falowej, elektromagnetycznej formie). Otóż dobrze znanym greckim filozofom, METAFIZYCZNYM celem życia – i to wszystkich zwierząt, nie tylko ludzi – jest akumulacja informacji, po prostu zdobywanie Wiedzy. Nie dostrzegają tego jednak osobniki autystyczne, które czy to już od urodzenia, czy poprzez wieloletni wysiłek “nie patrzenia” w zakazanych przez religię kierunku (“wiedza nadyma” ostrzegał św. Paweł), stały się (lub są od urodzenia) nie zdolne do skojarzenia, że ŻYCIE TO PRZECIWENTROPICZNY PĘD do jego się form doskonalenia. Istnienie tego naturalnego dążenia istot żywych do poznania (gnozy), automatycznie przyćmiewa “Blask i perfekcję” (urim-tummim) dzieł hebrajskiego Boga Stworzyciela. No i sam ten Jahwe. którego głos usłyszał zza pustynnego krzaka Mojżesz, spełniający pod nim swą biologiczną potrzebę, przy bliższym go poznaniu, okazuje się być STWÓRCĄ NIEWIARYGODNEGO WRĘCZ IMBECYLIZMU, charakteryzującego w szczególności ten rodzaj stworzeń, który uznał się za WYBRANY do nad Światem zapanowania! (Patrz przypis 1)

W jakim bowiem kierunku zmierzamy, prowadzeni przez mojżeszowego Stwórcę?

Otóż według zrozumienia świata przez liczne obecnie rzesze uczonych darwino-weismańskiego chowu, człowiek swe “bogopodobne” cechy ma zapisane w dziedziczonym przezeń genomie i ewentualne interwencje z zewnątrz mogą mu tylko ten genom – zazwyczaj nieodwracalnie – uszkodzić. O żadnej PRZECIWENTROPICZNEJ zdolności organizmów do ich samonaprawy – a nawet i do samodoskonalenia się w ramach zmagania się, z doznanymi okaleczeniami – nie ma oczywiście mowy. Zwłaszcza gdy przedmiotem uszkodzeń są molekuły dziedziczenia, zwane genami. Występujący przeciw temu poglądowi, radiolodzy zajmujący się uszkadzaniem, za pomocą napromieniowań, organizmów żywych – w tym i ludzi –  od dziesiątków już lat próbują przełamać ten, oddziedziczony po żydochrześcijaństwie, nihilistyczny pogląd (patrz przypis 2). Negując istnienie, określonej przeze mnie,jako historycznie “hebrajska”, hipotezy liniowej zależności (LNT na szkicu poniżej) trwałych uszkodzeń organizmu, od intensywności jego napromieniowania, ci radiolodzy upierają się przy bardziej subtelnej, wyraźnie “wybrzuszonej do dołu”  tej zależności którą, ze względu na jej intelektualną genezę, określiłem jako “hellenistyczna”. To “przeciwentropiczne wybrzuszenie” potwierdza bowiem istnienie nie znanego “hebraistom” zjawiska  HORMEZY, czyli hormonalnego wzbudzenia reakcji obronnych organizmu:

Należy podkreślić, że ta  ”Hormeza - zjawisko powszechne i powszechnie nie znane” (L. Dobrzyński, 2006) wywołuje  wzmocnienie, po okresie koniecznej regeneracji, “nadgryzionego” przez czynnik zewnętrzny organizmu. I jest to cecha wszystkich, bez wyjątków istot ożywionych, w tym także ledwie co narodzonych niemowląt oraz zakładających sobie “indywidualne biznesy” w naszym wnętrzu  komórek rakowych. (Stąd by zabić tę patologiczną tkankę, za pomocą precyzyjnie skolimowanych naświetleń promieniami “X”, te naświetlenia muszą być wystarczająco intensywne i po wielokroć powtórzone, by nie wywołać tej tkanki “regeneracji z nadmiarem”)

Co więcej, na zasadzie hormezy, przebiegają kolejne etapy dojrzewania umysłowego dzieci. Tak że brak, w odpowiednich okresach tego dojrzewania, wystarczającej ilości, częstokroć niezbyt przyjemnych, bodźców z otoczenia, automatycznie prowadzi do umysłowo zubożonej dorosłej osobowości, nie potrafiącej odróżnić żywych od nieżywych przedmiotów (w nauce jest to tzw. “kartezjanizm“). A to już jest, sygnalizowana zarówno przez narastającą epidemię autyzmu, jak i przez ambicje ruchu antyszczepieniowego dziś w Polsce, najzwyklejsza katastrofa umysłowa ludzkości. Ludzkości bezmyślnie starającej się przystosować do ulubionej przez nią Cywilizacyjnej Protezy, znanej jako zbiór wartości TPD -Technika-Pieniądz-Dupa komfort miłująca. Martwej Protezy, niestety coraz sztywniej unieruchamiającej nasze, nie nawykłe do bezruchu, organy poznania.

Ale to już pozostaje poza tematem niniejszego MIDRASZU, o OBJAWIENIU jakiego doznał Mojżesz, w trakcie załatwiania swej naturalnej potrzeby za pustynnym krzakiem.

Gdańsk, 27 grudnia roku 101 po

Wielkiej Proletariackiej Rewolucji Antyjudeochrześcijańskiej

Przypis 1

Na temat ukrytych cech judeochrześcijaństwa już przed ćwierćwieczem opublikowałem broszurkę “Wojna Bogów“. Przeczytawszy tę wydaną także po słowacku książeczkę, czeski znawca sanskrytu, Jan Kozak przekazał mi przed samym Bożym Narodzeniem A.D. 2018 taką oto ocenę tej mej mini-pracy:

“Żydzi wykorzystali w Biblii siłę LUSTRA – wielką siłę Świata – i z tego powodu ta ich Księga ma taką Moc! Twoja diagnoza – to zasada “odwracanie wszystkiego nogami do góry” (str.4) oraz “kradzież słów” (str. 4 ref 1) jest doskonale przejrzystym i filozoficznie sprawnym wytłumaczeniem zamysłu Biblii“.

W polskim oryginale wzmiankowany fragment brzmi tak:

“Patrząc z szerokiej perspektywy poznawczej, ów Dekalog, będący podstawą Starego Prawa, był po prostu li tylko maską kamuflującą grabieżcze intencje, z początku tylko Izraela, a potem i innych, powtarzających Dziesięć Przykazań jak bezmyślne katarynki, Narodów Wybranych. Używając znanego biblijnego porów­nania, to Prawo było rodzajem wypolerowanej jak zwierciadło TARCZY,  odbijają­cej zarzuty wrogów Narodu (względnie Narodów) Wybranego, że jego (ich) inten­cje są zgoła odwrotne do głoszonych haseł. Ten podstęp poznawczy kapłanów Izraela świetnie dostrzegał Chrystus: na frontonie jerozolimskiej świątyni były wykute w kamieniu Prawa Dekalogu, zaś w jej wnętrzu urzędowała przysłowiowa Jaskinia Zbójców.”

A oto obrazowe podsumowanie wartości, dla których żyją judeochrześcijanie:

Przypis 2

Przypominam po raz x-ty. Kształtujące obecnie życie prawie wszystkich narodów, ANTYZOOLOGICZNE dogmaty darwinowskie są rodzajem, wypracowanej w pierwszej połowie XX wieku, MUTACJI POZNAWCZEJ zasad (mie)widzenia świata wpisanych w HEBRAJSKĄ BIBLIĘ. Według tej Księgi Świętej ISTOTY OŻYWIONE NIE POSIADAJĄ INTELIGENCJI – jest TO DOGMAT CENTRALNY JUDAIZMU w pełni zaakceptowany przez KARTEZJANIZM oraz NEODARWINIZM obowiązujący dzisiaj w zakładach naukowych.

Oto

“5 SOLAS” neo – to znaczy judeo – darwinowskiej wiary (w NICOŚĆ)

(Przekład “google” z angielskiego http://markglogg.eu/?p=2144)

1.Sola scriptura (neo) darwiniana admissibile est – tylko neodarwinowskie pisma są dopuszczalne w instytutach naukowych (Wzorowane na luterańskiej SOLA SCRIPTURA, powtarzającej “Bożą mądrość” św. Pawła w 1 Koryntian 4: 6- “możesz uczyć się od nas, aby nie wychodzić poza to, co jest napisane“).

2.Solus multiplicatium esentia vitae est – tylko rozmnażanie się jest istotą życia (To zostało  zaczerpnięte z Księgi Rodzaju 1:22)

3. Soli geni character individuum determinant – tylko geny określają charakter indywiduum (Zaczerpnięte z 1 Koryntian 15: 36-38: “To, co siejecie, nie jest ciałem (lub somą), które powstanie, ale nagim ziarnem (nasieniem) … Bóg daje każdemu nasieniu ciało, które zamierza, dla każdego nasienia odpowiednie dlań ciało“, idea takiego podziału jest już obecna w Księdze Rodzaju 1: 11-12)

4. Sola fortuna species novus genera – tylko przez przypadek pojawiają się nowe gatunki, życiowa działalność przedstawicieli gatunku ma żadnego wpływu na tego gatunku genetyczny charakter (Zaczerpnięte z “wyroczni Jehowy” urim-tummim, czyli “światła i doskonałości” losowych doborów, Ks. Wyjścia 28: 30)

5. Sola selectia naturalis motor evolutionis est – tylko Dobór (Selekcja) Naturalny(a) jest motorem ewolucji (Wzięte z luterańskiej SOLA GRATIA – “ponieważ dzięki łasce jesteście zbawieni przez wiarę (…) a jeśli jest ona darem (w postaci waszego wybraństwa przez) Boga, więc nie dzięki waszym działaniom/uczynkom (jesteście zbawieni)” – Ef 2: 8-9, Rz 11: 6)

W powyższym kontekście WIARY (ANTY)ZOOLOGÓW warto przytoczyć opinię Pierre-Paul Grassé, autora książki “Evolution of Living Organisms” (1977), który już w 1979 roku powiedział autorowi, że “neodarwinowska koncepcja ewolucji jest o NICZYM“.

Přeji hodně Světla poznání a stále živé vroucí srdce do nového roku!

Jest to życzenie noworoczne od czeskiego gnostyka Jana Kozaka, które na polski bym przetłumaczył tak:

Oby byłoło więcej Światła poznania, a wciąż żywe (jego) serce powróciło w nachodzącym roku!